Stropharia koronowany (Korona Psilocybe)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Hymenogastraceae (Hymenogaster)
- Rodzaj: Psilocybe
- Typ: Psilocybe coronilla (korona Stropharia)
- Stropharia zablokowana
- Agaricus coronillus
Kapelusz:
u młodego grzyba kapelusz ma kształt stożkowy, następnie prostuje się i pada na ziemię. Powierzchnia nasadki jest gładka. Czasami jest pokryty małymi łuskami. Kapelusz jest wydrążony w środku. Krawędzie czapki obramowane są łuszczącymi się skrawkami narzuty. Średnica nasadki wynosi od 2 do 8 centymetrów. Powierzchnia czapki może przybierać wszystkie odcienie żółci, zaczynając od jasnożółtego, a kończąc na cytrynie. Czasami czapka jest nierównomiernie zabarwiona. Jaśniejsze na brzegach. W deszczową pogodę skóra czapki staje się tłusta.
Noga:
łodyga cylindryczna, lekko zwężająca się ku nasadzie. Na początku noga jest solidna w środku, potem staje się pusta. Noga wyróżnia się charakterystycznymi procesami korzeniowymi, które wchodzą w glebę. Na łodydze znajduje się mały, wcześnie zanikający fioletowy pierścień po dojrzałych, wydalających zarodniki.
Dokumentacja:
niezbyt częste, nierównomiernie przylegające do nogi zębem lub ciasno. U młodych grzybów talerze mają kolor jasnoliliowy, następnie stają się ciemne, fioletowe lub brązowe.
Zmienność:
Pieczarkę wyróżnia zmienność koloru kapelusza (od jasnożółtego do jasnocytrynowego) oraz zmienność koloru talerzy (od jasnoliliowego u młodych do czarnobrązowego u dojrzałych grzybów).
Spread:
Na łąkach i pastwiskach zwieńczona jest Stropharia. Preferuje gleby obornikowe i piaszczyste. Może rosnąć na równinach i niskich wzgórzach. Rośnie w małych grupach, raczej rozproszonych. Nigdy nie tworzy dużych skupisk. Częściej rośnie pojedynczo lub dwa lub trzy grzyby w splocie. Okres owocowania trwa od lata do późnej jesieni.
Proszek z zarodnikami:
fioletowo-brązowy lub ciemnofioletowy.
Miazga:
miąższ zarówno łodygi, jak i kapelusza jest gęsty, białawy. Grzyb ma rzadki zapach. Niektóre źródła podają, że grzyb ładnie pachnie.
Jadalność:
istnieją sprzeczne informacje na temat jadalności koronowanych strofariów. Niektóre źródła wskazują, że grzyb jest warunkowo jadalny, podczas gdy inne wskazują, że jest niejadalny. Jest też informacja, że grzyb jest prawdopodobnie trujący. Dlatego najprawdopodobniej nie warto go jeść.
Podobieństwo:
przypomina inne niejadalne małe Stropharia.