Sorgo

Opis

Ziarno takie jak sorgo (łac. Sorgo, co oznacza „rosnąć”) jest popularnym surowcem naturalnym do produkcji wysokiej jakości mioteł ze względu na dość długą i mocną łodygę.

Ojczyzną tej jednorocznej rośliny jest Afryka Wschodnia, gdzie uprawiano ją w IV wieku pne. Roślina rozprzestrzeniła się szeroko w Indiach, na kontynencie europejskim, w Azji i Ameryce.

Ze względu na swoją odporność na klimat suchy i gorący, sorgo od dawna jest najcenniejszym produktem żywnościowym i nadal jest głównym źródłem pożywienia dla ludności kontynentu afrykańskiego.

Obecnie sorgo jest jedną z pięciu najpopularniejszych roślin na świecie i znalazło zastosowanie w wielu różnych dziedzinach ludzkiej działalności. Ta kultura dobrze rośnie w południowych regionach.

Historia sorgo

Sorgo jest znane jako zboże od czasów starożytnych. Według Linneusza i Vntry w Indiach, kolebce sorgo, uprawiano je 3000 lat pne.

Jednak w Indiach nie znaleziono dzikiego sorgo Spokrewnionego. Dlatego szwajcarski botanik A. Decandol jest skłonny wierzyć, że sorgo pochodzi z Afryki równikowej, gdzie obecnie skoncentrowana jest największa różnorodność form tej rośliny. Niektórzy amerykańscy naukowcy podzielają ten sam punkt widzenia. Sorgo znane jest w Chinach od 2000 roku pne. mi.

Dlatego nie ma zgody co do pochodzenia sorgo. Można tylko przypuszczać, że narodziny tej kultury są w równym stopniu kojarzone z Afryką, Indiami i Chinami, gdzie rolnictwo powstało niezależnie. W literaturze niemieckiej zauważa się również, że sorgo ma pochodzenie polifiletyczne z co najmniej dwoma źródłami - z Afryki równikowej i Abisynii. Indie są również wymieniane jako trzecie centrum.

Europie

Sorgo pojawiło się w Europie znacznie później. Niemniej jednak pierwsza wzmianka o nim zawiera dzieło Pliniusza Starszego (23-79 ne) „Historia naturalna”, w którym odnotowano, że do Rzymu sprowadzono sorgo z Indii. To stwierdzenie jest wysoce spekulatywne.

Większość badaczy określa późniejszą datę penetracji sorgo na kontynent europejski - XV wiek, kiedy sprowadzili go z Indii Genueńczycy i Wenecjanie. Było to między XV-XVI wiekami. Rozpoczyna się badanie i dystrybucja kultury sorgo w Europie. W XVII wieku. Sorgo sprowadzono do Ameryki. Jak sugerują amerykańscy i sowieccy naukowcy, sorgo przeniknęło do miejscowej ludności uwięzionej w niewoli z Afryki równikowej.

Świat się rozprzestrzenił

W konsekwencji już w XVII wieku. Sorgo było znane na wszystkich kontynentach, ale jego głównymi obszarami uprawy były nadal Indie, Chiny i Afryka równikowa. Tam skoncentrowało się ponad 95% całej światowej produkcji tej rośliny. Zainteresowanie sorgo w Europie i Ameryce zaczęło się ujawniać dopiero w drugiej połowie XIX wieku, w czasie jego drugiego importu z Chin do Francji i Ameryki. Według AG Shapoval, w 19 r. Francuski konsul przywiózł jedno ziarno sorgo z wyspy Zung-Ming; wysiano we Francji i otrzymano 1851 nasion. W 800 roku nasiona te przedostały się do Ameryki.

1851 Angielski kupiec Leonard Vreidrie Hal przybył do Ameryki Południowej i zainteresował się licznymi odmianami sorgo uprawianymi przez Zulusów i Kaffirów. W 1854 r. Zasiał 16 gatunków tej kultury, które przywiózł ze sobą do Włoch, Hiszpanii i Francji. Te rodzaje sorgo kaffir przybyły do ​​Ameryki w 1857 roku i początkowo rozpowszechniły się w stanach Karolina i Georgia.

Jak rośnie sorgo

Sorgo to raczej bezpretensjonalna, kochająca ciepło roślina zbożowa z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym.

Uprawa tej rośliny nie jest trudna, ponieważ wykazuje dobre plony, absolutnie nie wymaga składu gleby i może rosnąć nawet w marginalnych warunkach gruntowych. Jedynym minusem jest to, że źle znosi mróz.

Ale sorgo doskonale jest odporne na suszę, jest odporne na wiele szkodliwych owadów i infekcji; dlatego w większości przypadków nie wymaga stosowania drogich pestycydów.

Skład i zawartość kalorii

• Białka 11g
• Tłuszcz 4g
• Węglowodany 60g

Zawartość kalorii w ziarnie Sorgo wynosi 323 kcal na 100 gramów produktu.

Zawiera następujące przydatne elementy: wapń; potas; fosfor; sód; magnez; Miedź; selen; cynk; żelazo; mangan; molibden. Witaminy są również obecne w sorgo. Roślina wzbogacona o następujące grupy witamin: B1; B2; NA 6; Z; PP H; kwas foliowy.

Korzyści zdrowotne wynikające z sorgo

Sorgo może być białe, żółtawe, brązowe i czarne. Zalety owsianki z takich zbóż są trudne do przecenienia. Jak już wspomniano, sorgo to magazyn witamin, a przede wszystkim witamin z grupy I.

Tiamina (B1) ma korzystny wpływ na funkcje mózgu i wyższą aktywność nerwową. Normalizuje również wydzielanie żołądkowe, a funkcja mięśnia sercowego zwiększa apetyt i zwiększa napięcie mięśni. Sorgo przewyższa wiele innych misek płatków pod względem zawartości ryboflawiny (B2). Witamina ta wspomaga zdrowie skóry i paznokci oraz wzrost włosów. Wreszcie pirydoksyna (B6) stymuluje metabolizm.

Sorgo jest między innymi doskonałym przeciwutleniaczem. Zawarte w jego składzie związki polifenolowe wzmacniają układ odpornościowy, chroniąc organizm przed wpływem negatywnych czynników środowiskowych. Są również odporne na działanie alkoholu i tytoniu. Generalnie naukowcy uważają, że borówki są liderem pod względem zawartości polifenoli.

W rzeczywistości jest 5 mg tych składników odżywczych na 100 g borówek i 62 mg na 100 g sorgo! Ale sorgo zbożowe ma jedną, ale bardzo istotną wadę - niską (około 50 procent) strawność. Jest to spowodowane właśnie zwiększoną ilością skondensowanych tanin (grupa związków fenolowych).

Białko sorgo, kafiryna nie wchłania się łatwo. Dla hodowców w krajach, w których główną uprawą jest sorgo, głównym wyzwaniem jest zwiększenie strawności ziarna sorgo.

Szkoda i przeciwwskazania

Lekarze nie zalecają stosowania sorgo przy nadwrażliwości na ten produkt.

Zastosowanie sorgo

Ziarna sorgo znalazły szerokie zastosowanie jako surowiec do produkcji żywności: zboża, skrobia, mąka, z której to zboża, tortille. Ludzie używają go również do pieczenia chleba, wstępnie mieszając go z mąką pszenną dla lepszej lepkości.

Pozyskiwana z tych roślin skrobia znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle celulozowo-papierniczym, górniczym i włókienniczym oraz w medycynie. Pod względem zawartości skrobi sorgo przewyższa nawet kukurydzę, co znacznie ułatwia jej uprawę.

Odmiana cukrowa sorgo zawiera do 20% naturalnego cukru (jego maksymalne stężenie występuje w łodygach bezpośrednio po fazie kwitnienia), więc roślina jest surowcem do produkcji dżemów, melasy, piwa, rozmaitych słodyczy oraz alkoholu.

Aplikacje do gotowania

Sorgo ma neutralny, miejscami lekko słodkawy smak, dzięki czemu może być produktem uniwersalnym do różnorodnych wariacji kulinarnych. Produkt ten często stanowi surowiec do produkcji skrobi, mąki, zbóż (kuskus), żywności dla dzieci i alkoholu.

Trawa cytrynowa jest popularna ze względu na świeży aromat cytrusów w kuchni karaibskiej i azjatyckiej do owoców morza, mięsa, ryb i przypraw warzywnych. Łączą płatki z czosnkiem, ostrą papryką, imbirem. Sorgo cytrynowe dodaje się do sosów, zup, napojów. Z sorgo cukrowego powstają pyszne syropy, melasy, dżemy i takie napoje jak piwo, miód pitny, kwas chlebowy i wódka.

Co ciekawe, jest to jedyna roślina, której sok zawiera około 20% cukru. Z tego zboża uzyskuje się pożywne i smaczne zboża, placki i wyroby cukiernicze.

Sorgo w kosmetologii

Ekstrakt, podobnie jak sok z sorgo, w kosmetykach działa odmładzająco i ujędrniająco. Ten składnik jest bogaty w złożone peptydy, poliepoksydy i sacharozę. Zawartość związków polifenolowych (zwłaszcza antocyjanów) jest 10 razy większa niż w borówkach. Zawiera również aminokwasy, kwasy fenolokarboksylowe, pentaoksyflawan oraz rzadkie witaminy (PP, A, B1, B2, B5, B6, H, cholina) oraz makroelementy (fosfor, magnez, potas, wapń, żelazo, miedź, krzem).

Aby zapewnić natychmiastowy i jednocześnie przedłużony efekt liftingu, sok sorgo tworzy na powierzchni skóry elastyczny, rozciągliwy film. Poza tym normalizuje mikro i makro reliefy na powierzchni skóry, pozostawiając ją napiętą, gładką i promienną. Ważne jest również, aby działanie ekstraktu sorgo na skórę było wystarczająco długie: złożone peptydy zapewniają ten efekt w swoim składzie.

Ekstrakt z sorgo

Ekstrakt z sorgo pomaga uzyskać ostrzejszy kontur i bardziej promienną cerę. Jednocześnie składnik ten zapewnia również działanie relaksujące, co w połączeniu daje wyraźny efekt odmładzający nawet przy krótkim stosowaniu. Od niedawna wiadomo też, że ekstrakt z sorgo może wykazywać działanie przeciwzapalne.

Zmielone części sorgo są bogate w proteiny i inne cenne składniki bioaktywne. Dlatego są dodatkowym źródłem składników kosmetyków, zwłaszcza do produkcji poszczególnych peptydów (hydrolizatów). W niedawnych badaniach naukowcy potraktowali je enzymami proteolitycznymi, które rozkładają białka na peptydy. Okazało się, że hydrolizaty peptydów są doskonale kompatybilne z fibroblastami ludzkiej skóry i zredukowanymi enzymami niszczącymi kolagen i elastynę.

Owsianka sorgo z czarną fasolą, amarantusem i awokado

Składniki

• Posiekana kolendra (kolendra) 70 g
• Czarna fasola 450 łyżek
• Olej rzepakowy 1 łyżka
• Drobno posiekany czosnek 3 ząbki
• Sól do smaku
• Syrop sorgo 150 ml
• Awokado 1 sztuka
• Ser feta do smaku
• Cebula 1 głowa

gotowanie

1. Przenieś umytą fasolę do miski i dodaj 200 ml. woda przez 4 godziny, nie więcej. Nie spuszczaj wody.
2. Na dużej patelni rozgrzej olej i włóż cebulę. Smaż przez 5 minut, od czasu do czasu mieszając, do miękkości, następnie dodaj połowę posiekanego czosnku i gotuj przez kolejną minutę. Umieść fasolę wodą; woda powinna je przykryć na 1-3 cm; jeśli mniej – dodaj więcej wody i zagotuj.
3. Zmniejsz ogień do niskiego, usuń pianę, która się pojawi, dodaj kolendrę, przykryj i gotuj na wolnym ogniu przez 1 godzinę.
4. Dodać 2-3 łyżeczki soli do smaku, resztki czosnku i kolendrę. Gotować na wolnym ogniu przez kolejną godzinę, aż fasola zmięknie, a bulion będzie gęsty i aromatyczny. Dopraw solą i dodaj w razie potrzeby.
5. Podczas gotowania fasoli ugotuj sorgo. Opłucz płatki i wymieszaj w rondelku z 3 szklankami wody. Dodaj sól i zagotuj. Zmniejsz ogień, przykryj i gotuj na wolnym ogniu przez 50 minut, aż ziarna będą miękkie. Odcedź pozostałą wodę i wrzuć płatki do garnka. Zamknij pokrywkę i odłóż na chwilę.
6. Gdy fasola będzie gotowa, wymieszaj ją z liśćmi amarantusa i gotuj przez kolejne 10 minut, aż zielenina będzie miękka.
7. Podziel sorgo na 6 misek, wymieszaj z fasolą i amarantusem. Podawać z posiekanym awokado i kolendrą. Jeśli nie masz wystarczająco dużo miejsca, dodaj trochę sosu lub posiekane zielone chili.
8. Posyp serem feta na wierzchu i podawaj.