Pajęczyna srebrna (Cortinarius argentatus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius argentatus (Srebrna pajęczyna)
- Srebrna zasłona
Grzyb z rodziny pajęczynowej, która ma wiele różnych gatunków.
Rośnie wszędzie, preferuje drzewa iglaste, lasy liściaste. Obfity wzrost występuje w sierpniu – wrześniu, rzadziej w październiku. Owocowanie jest stabilne, prawie co roku.
Czapka srebrnej pajęczyny osiąga rozmiary do 6-7 centymetrów, początkowo bardzo mocno wypukła, a następnie staje się płaska.
Na powierzchni znajdują się guzki, zmarszczki, fałdy. Kolor – liliowy, może blaknąć prawie do bieli. Powierzchnia jest jedwabista, przyjemna w dotyku.
Na dolnej powierzchni czapki znajdują się blaszki, w kolorze fioletowym, potem ochrowym, brązowym z domieszką rdzy.
Noga ma do 10 cm wysokości, rozszerza się u dołu, a u góry bardzo cienka. Kolor – brązowy, szary, z fioletowymi refleksami. Nie ma pierścieni.
Miąższ jest bardzo mięsisty.
Istnieje wiele gatunków tych grzybów podobnych do pajęczyny srebrnej – pajęczyna kozia, biało-fioletowa, kamforowa i inne. Łączy je purpurowy odcień charakterystyczny dla tej grupy, podczas gdy inne różnice można wyjaśnić jedynie za pomocą badań genetycznych.
To niejadalny grzyb.