Spławik szafranowy (Amanita crocea)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Amanitaceae (Amanitaceae)
- Rodz: Amanita (Amanita)
- Podrodzaj: Amanitopsis (pływak)
- Typ: Amanita crocea (szafran pływający)
Szafran pływający (łac. amanita crocea) to grzyb z rodzaju Amanita z rodziny Amanitaceae (Amanitaceae).
Kapelusz:
Średnica 5-10 cm, początkowo jajowata, z wiekiem coraz bardziej prostata. Powierzchnia nasadki jest gładka, błyszcząca w deszczową pogodę, krawędzie są zwykle „żebrowane” z powodu wystających płytek (nie zawsze jest to zauważalne u młodych grzybów). Kolor waha się od żółto-szafranowego do pomarańczowo-żółtego, w centralnej części kapelusza jest ciemniejszy niż na brzegach. Miąższ kapelusza jest białawy lub żółtawy, bez smaku i zapachu, cienki i kruchy.
Dokumentacja:
Luźne, częste, białe w młodości, z wiekiem stają się kremowe lub żółtawe.
Proszek zarodników:
Biały.
Noga:
Wysokość 7-15 cm, grubość 1-1,5 cm, biaława lub żółtawa, wydrążona, pogrubiona u podstawy, często z zagięciem w środkowej części, wyrastająca z wyraźnej wolwy (którą jednak można schować pod ziemią), bez pierścionka . Powierzchnia nogi pokryta jest osobliwymi łuskowatymi paskami.
Spread:
Spławik szafranowy występuje od początku lipca do końca września w lasach liściastych i mieszanych, preferując jasne miejsca, krawędzie, jasne lasy. Często rośnie na bagnach. Wydaje się, że nie ma wyraźnego szczytu owocowania.
Podobne gatunki:
Spławik szafranowy można łatwo pomylić z grzybem Cezara.
Dwa spokrewnione gatunki, Amanita vaginata i Amanita fulva, rosną w podobnych warunkach. Trudno sformalizować różnice między nimi: kolor kapelusza jest bardzo zmienny dla każdego, siedliska są dość podobne. Uważa się, że A. vaginata jest większa i bardziej mięsista, a A. fulva często ma osobliwy guzek na kapeluszu, ale te objawy nie są najbardziej wiarygodne. Sto procent pewności może zapewnić proste badanie chemiczne. Grzybek szafranowy w wieku dorosłym wygląda bardzo podobnie do bladego perkoza, ale w przeciwieństwie do tego trującego grzyba nie ma pierścienia na nodze.
Jadalność:
Paca szafranowa – Nieocenione grzyby jadalne: cienkie o miąższu, łatwo kruszące się, bez smaku. (Reszta pływaków jest jednak jeszcze gorsza.) Niektóre źródła wskazują, że konieczna jest wstępna obróbka cieplna.