Ryż

Opis

Ryż to jeden z najpopularniejszych dodatków na świecie. Wiele osób przypisuje ryżowi wyjątkowe właściwości dietetyczne, uważając go za panaceum na wiele chorób. Ale korzyści z tych ziaren zależą od wielu czynników, a niektóre rodzaje mogą nawet zaszkodzić ciału.

Ryż uprawia się od 9 tysięcy lat. Pojawił się w Europie tysiąc lat temu, a nasi przodkowie nazywali go „prosem saraceńskim”. Każdy ma swoje ulubione danie: owsiankę mleczną, budyń dyniowy, kruchy ryż z miodem, pilaw itp. A większość tych dań znajdziecie w książkach kucharskich naszej prababci. Dlatego mówienie o ryżu dotyczy produktu, który od dawna jest kochany i dostosowany do kultury europejskiej.

Historia ryżu

Nic dziwnego, że mówią, że dana osoba ma ojczyznę, w której się urodził i gdzie jest kochana. To samo można powiedzieć o wielu uprawach i potrawach. Na przykład historyczną ojczyzną ryżu są starożytne Chiny. Mimo to ponad dwie trzecie światowej populacji nazywa ryż swoim ulubionym daniem.

Ogólnopolska miłość do tych zbóż nie przyszła od razu. Aby zdobyć sympatię mas, ryż, podobnie jak inne uprawy, przebył długą i długą drogę.

Był znany w Chinach już trzy tysiące lat przed naszą erą; stamtąd przybył do Indii. Nawiasem mówiąc, to Indianom zawdzięczamy rozwój ryżu długoziarnistego. Wtedy, jeszcze przed naszą erą, ryż podbił cały kontynent azjatycki.

W Europie pojawił się stosunkowo późno. Ryż tylny miał nazwę pszenicy Saracen, ziarno Saracen. Dopiero później w językach europejskich brzmiało to jak Riis.

Ryż rośnie w Afryce Środkowej i Wschodniej, Polinezji i Melanezji oraz w Europie Południowej. W Hiszpanii i we Włoszech ryż jest znany od wczesnego średniowiecza, w Grecji i Albanii, Jugosławii i Bułgarii - także od bardzo odległych czasów. W Ameryce są plantacje. Niemniej jednak Azja była i pozostaje głównym obszarem uprawy ryżu.

W ciągu długiej historii swojego rozwoju ryż ulegał zmianom.

Znanych jest ponad 20 gatunków botanicznych, ponad 150 odmian i kilka tysięcy odmian rolniczych. Odmiana ta dzieli się na dwie główne grupy: długie, cienkie, wąskie zboża pochodzenia indyjskiego oraz okrągły, krótki ryż pochodzenia japońskiego.

Ryż jest biało-czarny, fioletowy, czerwony (nawiasem mówiąc najbardziej pożywny), beżowy, żółty, prążkowany. Ale takie płatki są nadal egzotyczne dla naszego regionu.

Rodzaje ryżu

Obecnie na naszym rynku dostępne są trzy rodzaje ryżu: brązowy, dziki lub czarny, nieoszlifowany lub brązowy oraz zwykły biały. Najwięcej składników odżywczych znajduje się w dzikim czarnym ryżu.

Na drugim miejscu jest nieoszlifowany ryż; ma brązowy kolor, ponieważ ziarno zachowuje skorupę bogatą w błonnik i witaminy.

Zboże w kolorze białym jest starannie wypolerowane, zawiera o rząd wielkości mniej składników odżywczych niż jego brązowy „brat”, a opcja „średnia” jest parzona, która ma jasnobrązowy odcień. Zatrzymuje większość użytecznych substancji. Jednocześnie jego wygląd jest bardziej atrakcyjny i zbliżony do białego ryżu.

Skład i zawartość kalorii

Ryż jest źródłem witamin z grupy B (B1, B2, B3, B6), które są niezbędne do normalnej pracy układu nerwowego, więc można go słusznie uznać za pokarm dla ośrodkowego układu nerwowego. Wśród minerałów, w które bogate jest to zboże, wyraźnie wyróżnia się potas; w niewielkiej ilości ziarna ryżu zawierają wapń, jod, żelazo, cynk, fosfor.

• Białka, 5.92 g,
• Tłuszcz, 1.53 g,
• Węglowodany, 56.11

Zawartość kalorii w ryżu wynosi 130 kalorii / 100 g

Zalety ryżu

Zalety ryżu wynikają z jego składu, który składa się z węglowodanów złożonych (do 80 procent); około 8 procent składu ryżu zajmują związki białkowe (osiem aminokwasów niezbędnych dla organizmu człowieka). Ale najważniejszą właściwością tego produktu jest to, że nie zawiera glutenu (białka roślinnego, które może wywoływać silne reakcje alergiczne).

W ziarnach tych jest również błonnik, choć jego udział jest niewielki - tylko 3 proc. Kompleks witaminowo-mineralny substancji ryżowych nie jest zbyt szeroki, ale najważniejszy dla zdrowia.

Wysoka zawartość potasu w ryżu świadczy o jego wielkiej roli w utrzymaniu układu sercowo-naczyniowego. Poza tym, wchodząc do organizmu człowieka, ziarno styka się z istniejącą solą i usuwa jej nadmiar. To nie przypadek, że dieta ryżowa słynie z usuwania soli ze stawów u osób starszych.

Ryż jest również korzystny przy chorobach nerek i układu moczowego.

Medycyna ludowa

W medycynie ludowej brzeczkę ryżową stosuje się w leczeniu zapalenia płuc, chorób płuc, bólu gardła, grypy i jako środek przeciwgorączkowy.

Jedną z najkorzystniejszych właściwości ryżu jest jego otulający efekt. W żołądku delikatnie otula jego ściany i minimalizuje reakcję błony śluzowej na kontakt z sokiem żołądkowym. Właściwość ta jest istotna dla osób z wysoką kwasowością soku żołądkowego oraz cierpiących na zapalenie błony śluzowej żołądka lub wrzodziejące zmiany błony śluzowej żołądka.

Inną korzystną właściwością ryżu jest wchłanianie toksyn, które dostają się do organizmu i innych pokarmów.

Ryż ma właściwości oczyszczające, przywraca apetyt po dłuższym poście i ciężkich chorobach, normalizuje sen, wspomaga laktację u matek karmiących, a nawet eliminuje nieświeży oddech.

Ze względu na jego dobroczynne właściwości pediatrzy na całym świecie polecają ryż jako pierwszy uzupełniający pokarm dla niemowląt. Możliwe jest wprowadzenie owsianki do diety dziecka już od sześciu miesięcy. Te ziarna mają właściwości, które są jednocześnie korzystne i szkodliwe; jego ziarna zawierają substancje hamujące ruchliwość jelit. Dlatego woda ryżowa jest jednym z najczęściej stosowanych środków leczniczych na biegunkę i przewlekłą biegunkę.

Przede wszystkim należy powiedzieć o właściwościach utrwalania ryżu. Ci, którzy często cierpią na ciężkość jelit, muszą uważać na te płatki.

Warto również pamiętać, że szkoda i korzyści zależą od jego odmiany i sposobu przetwarzania: ryż biały jest produktem rafinowanym, a jego częste stosowanie prowadzi do rozwoju cukrzycy, chorób układu krążenia, hipowitaminozy i nadwagi.

Istotną rolę w zwiększaniu szkodliwości ryżu odgrywa obróbka produktu podczas transportu w ładowniach: jest on polerowany mieszanką glukozy i talku oraz wzbogacony syntetycznymi witaminami. Talk nadaje połysk i zewnętrzny połysk, a glukoza poprawia smak. Dlatego, aby zabłysnąć ryzykiem spotkania z takim produktem, lepiej wybrać marki przyjazne środowisku (w tym rodzime).

5 Ciekawostki o ryżu

1. Japońscy naukowcy twierdzą, że brązowe płatki zwiększają inteligencję i pamięć.
2. W Chinach wyrażenie „rozbić miskę ryżu” jest tłumaczone jako „rzucić pracę”.
3. Jest podstawowym pożywieniem prawie połowy światowej populacji, a do wyprodukowania 5,000 kilograma nawadnianego zboża potrzeba 1 litrów wody.
4. Słowa „jedzenie” i „ryż” są identyczne w kilku językach azjatyckich, aw języku chińskim pojęcia „śniadanie”, „obiad” i „kolacja” są tłumaczone jako „wczesny ryż”, „południe”, „późno”. ”
5. Przez długi czas w Japonii kobiety używały tego zboża i ryżu do wybielania i odmładzania skóry. Mąka, wywary i kleik oczyszczają i wybielają skórę z plam starczych i piegów.

Szkoda i przeciwwskazania

Ważne jest, aby pamiętać, ile kalorii ma ryż. I weź pod uwagę, że nie jest to produkt dietetyczny. Uwaga dla wszystkich miłośników tego zboża: 100 gram zawiera 350 kalorii. Dlatego jedzenie ryżu na odchudzanie nie jest dobrym pomysłem.

A jeśli Twoja waga jest kilkakrotnie wyższa niż norma, ryż jest generalnie przeciwwskazany.

Te płatki w połączeniu z mięsem są bardzo trudne dla żołądka.
Lekarze odradzają spożywanie ryżu na kolkę jelitową i zaparcia.

Jak gotować ryż

Przygotowanie

Jeśli chcesz ugotować luźny ryż, przed gotowaniem opłucz go zimną wodą. To usunie skrobię, która jest odpowiedzialna za lepkość. Płucz ryż około pięć razy lub więcej, aż woda będzie czysta. Najwygodniejszym sposobem wykonania tej procedury jest drobne sito.

Niektóre potrawy, takie jak risotto, wymagają do ugotowania kleistego ryżu. W takim przypadku nie należy go spłukiwać. W ostateczności możesz ograniczyć się do jednego płukania, aby zmyć cały nadmiar.

Aby szybciej ugotować ryż, można go moczyć przez 30-60 minut. Wtedy czas gotowania skróci się prawie o połowę. Jednak w tym przypadku lepiej jest zmniejszyć ilość wody używanej do gotowania.

Powszechnie uważa się, że gotowanie tych ziaren wymaga dwa razy więcej wody. Ale to jest przybliżona proporcja. Lepiej jest zmierzyć objętość wody na podstawie typu:

• długoziarnisty - 1: 1.5–2;
• średnie ziarno - 1: 2–2.5;
• okrągłoziarnisty - 1: 2.5–3;
• na parze - 1: 2;
• brązowy - 1: 2.5–3;
• dziki - 1: 3.5.

Koniecznie przeczytaj instrukcje na opakowaniu. Producent dokładnie wie, jakim procesom został poddany ryż i sugeruje optymalną ilość wody.

Naczynia

Lepiej jest gotować ryż w rondlu z grubym dnem: jego temperatura jest równomiernie rozłożona. Możesz również ugotować go na dużej patelni. Kocioł jest tradycyjnie używany do pilawu.

Zasady gotowania

Jeśli gotujesz ryż w rondelku, zagotuj osoloną wodę, a następnie wlej do niej płatki. Wymieszaj raz, aby ziarna nie przykleiły się do dna. Następnie poczekaj, aż naczynie zacznie się gotować, zmniejsz ogień do małego i przykryj patelnię pokrywką.

Nie podnoś pokrywki podczas gotowania. W przeciwnym razie ryż będzie gotował się dłużej. Jeśli chcesz, aby ryż był kruchy, nie mieszaj go (z wyjątkiem pierwszego razu). W przeciwnym razie ziarna pękną i uwolnią skrobię.

Średni czas gotowania w zależności od rodzaju to:

• biały - 20 minut;
• parzona - 30 minut;
• brązowy - 40 minut;
• dziki - 40-60 minut.

Gdy owsianka będzie gotowa, zdejmij ją z ognia i odstaw na 10-15 minut. Jeśli w gotowym ryżu jest woda, osusz ją lub przykryj patelnię suchym ręcznikiem: wchłonie nadmiar wilgoci.

Jak wybrać ryż

Białe, czarne, brązowe, a nawet dzikie - taka odmiana wśród zbóż jest charakterystyczna tylko dla ryżu. Rezultat planowanego dania zależy bezpośrednio od jego kształtu, długości i koloru. Prawidłowo dobrana odmiana decyduje o 90% sukcesu w gotowaniu pilawu, sushi i oczywiście zwykłej owsianki. Jeśli z reguły zwykli ludzie nie mają żadnych pytań na temat gotowania płatków okrągłoziarnistych, niektórzy kupujący wciąż przyzwyczajają się do egzotycznych nazw, takich jak „arborio”, „jaśmin” i „indica”. Zrozumienie zawiłości wyboru ryżu.

Długo i jeszcze dłużej

Ryż długoziarnisty (indica) jest odpowiedni dla tych, którzy są zwolennikami wszechstronności. Takie ziarna nie sklejają się podczas gotowania i okazują się kruche. Średnioziarnisty jest krótszy i szerszy niż długoziarnisty, a podczas gotowania pochłania więcej wilgoci, dzięki czemu jego ziarna trochę się sklejają, ale jednocześnie potrawa okazuje się delikatniejsza. Ta odmiana nadaje się do zup, pilawu, risotto i paelli. Najpopularniejszą odmianą wśród miejscowej ludności jest okrągłoziarnisty. Zawiera dużą ilość skrobi, więc po wykończeniu ma kremową masę. Ryż okrągły jest idealny do robienia sushi, ciast, lepkiej owsianki, puddingów, zapiekanek.

Ryż może być 2 rodzaje, polerowany i nieoszlifowany. Ryż polerowany to obrane ziarno. To nie przypadek, że fani zdrowego stylu życia bojkotują tego typu płatki. Pod względem zawartości witamin i mikroelementów ustępuje odmianom nietraktowanym. Nieoszlifowane płatki zbożowe, w których zachowana jest skorupa, uważane są za zdrowy posiłek dietetyczny. Należy pamiętać, że nieoszlifowany ryż gotuje się dwa razy dłużej i nawet po dłuższej obróbce cieplnej będzie twardszy niż inne odmiany.

Za wszystko w swoim rodzaju

W sumie istnieje ponad 20 głównych odmian ryżu i ponad 150 odmian. W kolorze kasze mają białe odcienie iz natury; są też ziarna czerwone, fioletowe, żółte, a nawet czarne. Porozmawiajmy o najbardziej znanych odmianach.

basmati. W języku hindi słowo „basmati” oznacza „pachnący”. To elitarna odmiana ryżu, która rośnie w Indiach i Pakistanie. Basmati ma delikatny orzechowy smak, nie skleja się podczas gotowania i okazuje się kruchy. Idealny dodatek do większości dań.

Jaśmin. Ta tajska odmiana zbóż ma przyjemny aromat przypominający kwiaty jaśminu. Ryż biały okazuje się miękki, ale jednocześnie jego długie ziarna nie kipią i zachowują swój kształt. Kasza ta doskonale nadaje się do przyrządzania sałatek, dodatków i deserów.

Czerwony. We Francji, gdzie rośnie to zboże, od dawna kojarzone jest z chwastami. Ale w Azji czerwone ziarna mają zupełnie inne podejście. Tam ta odmiana jest cenna od czasów starożytnych i jest jedną z najbardziej przydatnych. Czerwony ryż nie wygotowuje się i pod koniec gotowania nabiera delikatnego orzechowego posmaku.

Czarny tybetański. Prawdziwy dziki (czarny) jest zasadniczo trawą bagienną z rodziny zbóż. Jego ojczyzną jest Ameryka Północna, ale obecnie dziki ryż jest popularny także w innych regionach. Oprócz standardowego zestawu witamin charakterystycznych dla kasz, zboże to jest szczególnie bogate w magnez i cynk, potas i kwas foliowy.

arborium. Włoski ryż średnioziarnisty arborio ma szczególną właściwość: podczas gotowania nabiera kremowej konsystencji i wchłania smak i aromat wszystkich składników potrawy.

Kamolino. Duże i okrągłe ziarna egipskie lepiej pasują do oleju roślinnego, dzięki czemu uzyskują perłowo-kremowy odcień. Ryż po ugotowaniu zachowuje miękkość i lepkość, ale ziarna nie sklejają się. Do sushi, owsianki i delikatnych deserów używa się camolino.

Inne typy

Hiszpański. Bomba, Valencia i Calasparra to doskonałe odmiany. Пкфшты doskonale wchłania ciecz i pozostaje krucha. Z hiszpańskiego ryżu można zrobić pyszną paellę i pilaw.

Krasnodar. To zboże okrągłoziarniste jest najbardziej wysunięte na północ na całym świecie. Ryż krasnodarski jest dobry do robienia zup, sushi, puddingów i płatków śniadaniowych.

Uzbecki dla pilaw. Legendarne odmiany chungara, devzira i dastar-saryk są popularne do produkcji prawdziwego azjatyckiego pilawu. Grube i ciężkie ziarenka o barwie kremowej, brązowo-czerwonawej, dzięki specjalnej obróbce absorbują maksymalną ilość wilgoci i tłuszczu, a potrawa jest krucha i pachnąca.