Odmowa mięsa w chrześcijaństwie jako „nauka dla wtajemniczonych”

W umysłach współczesnych ludzi idea wegetarianizmu, jako obowiązkowego składnika praktyki duchowej, jest w większym stopniu związana ze wschodnimi (wedyjskimi, buddyjskimi) tradycjami i światopoglądem. Jednak powodem takiego pomysłu wcale nie jest to, że praktyka i nauczanie chrześcijaństwa nie zawiera idei odrzucania mięsa. Jest inaczej: od początku powstania chrześcijaństwa na Rusi jego podejściem była swoista „polityka kompromisu” z potrzebami prostego ludu, który nie chciał „zanurzać się” w praktykę duchową, oraz z kaprysy rządzących. Obrazowym przykładem jest „Legenda o wyborze wiary księcia Włodzimierza”, zawarta w „Opowieści o minionych latach” z 986 roku. About the reason for the rejection of Islam by Vladimir, the legend says this: “But this is what he disliked: circumcision and abstinence from pork meat, and about drinking, even more so, he said: “We cannot be without it, for fun in Rus’ is drinking.” Often this phrase is interpreted as the beginning of the widespread and propaganda of drunkenness among the Russian people. Wobec takiego myślenia polityków Kościół nie głosił szeroko kazań o konieczności rezygnacji z mięsa i wina dla głównej masy wierzących. Nie przyczynił się do tego klimat i utrwalone tradycje kulinarne Rusi. Jedynym przypadkiem abstynencji od mięsa, dobrze znanym zarówno mnichom, jak i świeckim, jest Wielki Post. Ten post z pewnością można nazwać najważniejszym dla każdego wierzącego prawosławnego. Nazywa się to również Świętą Zapowiedź, na pamiątkę 40 dni postu Jezusa Chrystusa, który przebywa na pustyni. Po właściwych czterdziestu dniach (sześć tygodni) następuje Wielki Tydzień – wspomnienie cierpień (męk) Chrystusa, które Zbawiciel świata dobrowolnie przyjął na zadośćuczynienie za ludzkie grzechy. Wielki Tydzień kończy się głównym i najjaśniejszym świętem chrześcijańskim – Wielkanocą lub Zmartwychwstaniem Chrystusa. We wszystkie dni postu zabronione jest spożywanie „szybkich” potraw: mięsa i produktów mlecznych. Obowiązuje również całkowity zakaz palenia i picia napojów alkoholowych. Statut kościelny pozwala w soboty i niedziele Wielkiego Postu wypić do posiłku nie więcej niż trzy krasovuli (naczynie wielkości zaciśniętej pięści). Ryby mogą jeść tylko słabi, jako wyjątek. Dziś w czasie postu wiele kawiarni oferuje specjalne menu, aw sklepach pojawiają się wypieki, majonez i inne szeroko rozpowszechnione produkty bez jajek. Według Księgi Rodzaju, początkowo, w szóstym dniu stworzenia, Pan zezwolił człowiekowi i wszystkim zwierzętom na pokarm wyłącznie roślinny: „Oto daję wam wszelką trawę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo owocowe. z drzewa wydającego nasienie: to będzie dla was pokarm” (1.29). Ani człowiek, ani żadne ze zwierząt pierwotnie nie zabijały się nawzajem i nie wyrządzały sobie nawzajem żadnej krzywdy. Powszechna era „wegetarianizmu” trwała aż do czasu zepsucia ludzkości przed globalnym potopem. Wiele epizodów z historii Starego Testamentu wskazuje, że przyzwolenie na spożywanie mięsa jest jedynie ustępstwem wobec upartego pragnienia człowieka. Dlatego, gdy Izraelici opuszczali Egipt, symbolizując zniewolenie ducha początkiem materiału, pytanie „kto nas nakarmi mięsem?” (Nr. 11:4) jest uważany przez Biblię za „kaprys” – fałszywe dążenie ludzkiej duszy. Księga Liczb opowiada, jak niezadowoleni z manny zesłanej im przez Pana Żydzi zaczęli narzekać, domagając się mięsa na pożywienie. Rozgniewany Pan zesłał im przepiórki, ale następnego ranka wszyscy, którzy jedli ptaki, zostali dotknięci zarazą: „33. Mięso było jeszcze w ich zębach i nie zostało jeszcze zjedzone, gdy gniew Pana zapłonął przeciwko ludowi i Pan dotknął lud plagą bardzo wielką. 34 And they called the name of this place: Kibrot – Gattaava, for there they buried a whimsical people ”(Num. 11: 33-34). Spożywanie mięsa zwierzęcia ofiarnego miało przede wszystkim znaczenie symboliczne (poświęcenie Wszechmogącemu zwierzęcych namiętności, które prowadzą do grzechu). Starożytna tradycja, zapisana wówczas w Prawie Mojżeszowym, zakładała w rzeczywistości jedynie rytualne użycie mięsa. Nowy Testament zawiera wiele opisów, które pozornie nie zgadzają się z ideą wegetarianizmu. Na przykład słynny cud, kiedy Jezus nakarmił wielu ludzi dwiema rybami i pięcioma chlebami (Mt 15:36). Należy jednak pamiętać nie tylko o dosłownym, ale i symbolicznym znaczeniu tego epizodu. Znak ryby był tajemnym symbolem i słownym hasłem, pochodzącym od greckiego słowa ichthus, ryba. In fact, it was an acrostic composed of capital letters of the Greek phrase: “Iesous Christos Theou Uios Soter” – “Jesus Christ, Son of God, Savior.” The frequent references to fish are symbolic of Christ, and have nothing to do with eating dead fish. Ale symbol ryby nie został zatwierdzony przez Rzymian. Wybrali znak krzyża, woląc skupić się bardziej na śmierci Jezusa niż na Jego wybitnym życiu. Na osobną analizę zasługuje historia przekładów Ewangelii na różne języki świata. Na przykład nawet w Biblii angielskiej z czasów króla Jerzego wiele miejsc w Ewangeliach, w których występują greckie słowa „trophe” (pokarm) i „broma” (pokarm), tłumaczono jako „mięso”. Na szczęście w ortodoksyjnym przekładzie synodalnym na język rosyjski poprawiono większość tych nieścisłości. Jednak fragment o Janie Chrzcicielu mówi, że jadł „szarańczę”, co często interpretuje się jako „rodzaj szarańczy” (Mat. 3,4). W rzeczywistości greckie słowo „szarańcza” odnosi się do owocu pseudoakacji lub drzewa chleba świętojańskiego, który był chlebem św. Jan. W tradycji apostolskiej odnajdujemy odniesienia do korzyści powstrzymywania się od mięsa dla życia duchowego. U Apostoła Pawła czytamy: „Lepiej jest nie jeść mięsa i nie pić wina, i nie czynić niczego, co by brata twego gorszyło, obrażało lub omdlało” (Rzym. 14:21). „Dlatego, jeśli jedzenie obraża mego brata, nigdy nie będę jadł mięsa, abym nie obraził mego brata” (1 Kor. 8: 13). Euzebiusz, biskup Cezarei Palestyny ​​i Nicefora, historycy kościelni, zachowali w swoich księgach świadectwo Filona, ​​filozofa żydowskiego, współczesnego apostołom. Chwaląc cnotliwe życie egipskich chrześcijan, mówi: „Oni (tj Chrześcijanie) porzucają wszelką troskę o chwilowe bogactwo i nie troszczą się o swoje majątki, nie uważając niczego na ziemi za własne, drogie sobie. <...> Żaden z nich nie pije wina i wszyscy nie jedzą mięsa, dodając jedynie sól i hyzop (gorzka trawa) do chleba i wody. Słynna „Karta życia pustelniczego” św. Antoniego Wielkiego (251-356), jednego z założycieli instytutu monastycyzmu. W rozdziale „O jedzeniu” św. Anthony writes: (37) “Do not eat meat at all”, (38) “do not approach the place where wine is sharpened.” How different these sayings are from the widely propagated images of fat, not quite sober monks with a cup of wine in one hand and a juicy ham in the other! Wzmianki o odrzuceniu mięsa, obok innych praktyk pracy duchowej, zawarte są w biografiach wielu wybitnych ascetów. W „Żywocie cudotwórcy Sergiusza z Radoneża” czytamy: „Już od pierwszych dni życia dziecko wykazywało się bezwzględnym pośpiechem. Rodzice i otoczenie dziecka zaczęli zauważać, że nie je mleka matki w środy i piątki; nie dotykał sutków matki w inne dni, kiedy zdarzało jej się jeść mięso; zauważając to, matka całkowicie odmówiła jedzenia mięsa. „Życie” świadczy: „Zdobywając pożywienie, mnich przestrzegał bardzo ścisłego postu, jadł raz dziennie, aw środę i piątek całkowicie wstrzymywał się od jedzenia. W pierwszym tygodniu Wielkiego Postu nie przyjmował pokarmu aż do soboty, kiedy przyjmował Komunię Świętych Tajemnic. HYPERLINK “” In the heat of summer, the reverend gathered moss in the swamp to fertilize the garden; mosquitoes mercilessly stung him, but he complacently endured this suffering, saying: “Passion is destroyed by suffering and sorrow, either arbitrary or sent by Providence.” For about three years, the monk ate only one herb, the goutweed, which grew around his cell. Są też wspomnienia o tym, jak św. Serafin nakarmił ogromnego niedźwiedzia chlebem, który przyniesiono mu z klasztoru. Na przykład błogosławiona Matrona Anemnyasevskaya (XIX wiek) była niewidoma od dzieciństwa. Szczególnie uważnie obserwowała posty. Nie jadłem mięsa odkąd skończyłem siedemnaście lat. Oprócz środy i piątku obserwowała ten sam post w poniedziałki. Podczas postów kościelnych prawie nic nie jadła lub jadła bardzo mało. Martyr Eugene, Metropolitan of Nizhny Novgorod XX century) from 1927 to 1929 was in exile in the Zyryansk region (Komi A.O.). Władyka był surowym pospiesznikiem i mimo warunków życia obozowego nigdy nie jadł mięsa ani ryb, jeśli były ofiarowane w niewłaściwym czasie. W jednym z odcinków główny bohater, ojciec Anatolij, mówi: – Sprzedaj wszystko czyste. - Wszystko? – Wyczyść wszystko. Huh? Sprzedaj to, nie pożałujesz. Słyszałem, że za twojego dzika dadzą dobre pieniądze.

Dodaj komentarz