Jeż czerwono-żółty (Hydnus rumieni się)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Cantharellales (Chanterella (Cantarella))
- Rodzina: Hydnaceae (jeżyny)
- Rodz: Hydnum (Gidnum)
- Typ: Hydnum rufescens (czerwonożółty urwis)
Grzyb jeż czerwonawo-żółty to gatunek dzikiego grzyba. Z wyglądu jest to niezwykle rozprzestrzeniający się grzyb, dość rzadki w lasach.
Jego powierzchnia na pierwszy rzut oka przypomina odcisk stopy dużej dzikiej bestii. Rośnie głównie w małych grupach w lasach mieszanych. Czasami spotykany w mchu lub krótkiej trawie.
Grzyb ozdobiony jest kapeluszem, którego średnica sięga pięciu centymetrów. Czapka grzyba, pomalowana na czerwono-czerwony kolor, jest falista, z dość cienkimi, kruchymi krawędziami. Przy suchej pogodzie czapka zniknie.
Cylindryczna noga czerwonawego koloru sięga czterech centymetrów. Posiada filc na swojej powierzchni i jest słabo przytwierdzony do podłoża. Pozwala to na łatwe zebranie grzyba i umieszczenie go w koszu. Lekki, kruchy miąższ, który nie ma wyrazistego smaku, twardnieje wraz z wiekiem grzyba, co jest szczególnie ważne w przypadku nóżki grzyba. Jeż jest czerwono-żółty, gdy jest dojrzały, uwalnia biały lub kremowy proszek zarodników. Puch grzyba składa się z cienkich, łatwo odłamujących się małych igieł o czerwonawo-żółtym kolorze.
Grzyb jest jadalny i stosowany głównie w młodym wieku. Dojrzałe grzyby są bardzo gorzkie, w smaku przypominają gumowy korek. Młoda jeżyna służy do przygotowania różnorodnych potraw po wstępnej obróbce cieplnej i gotowaniu. Bulion uzyskany w procesie gotowania wylewa się. Grzyb można posolić w celu dalszej konserwacji.
Jeż czerwono-żółty jest dobrze znany profesjonalnym grzybiarzom, którzy są dobrze zorientowani we wszystkich obecnie uprawianych rodzajach grzybów.