Programowanie dla dzieci: kiedy zacząć, czego się uczyć

Na lekcjach informatyki millenialsi uczyli się głównie pisać na maszynie, opanowali Microsoft Windows (w najlepszym razie Basic) i grali w Super Mario. Dziś komputery dla dzieci są tak samo naturalne jak lodówki. Jak pomóc dziecku poczuć się komfortowo w cyfrowym świecie i jak najlepiej wykorzystać jego ciągłe aktualizacje? Rozwiążmy to.

3-5 lat

Właściwy wiek do wprowadzenia dziecka do komputera. W wieku trzech lat dzieci rozwijają kontrolę mięśni nad umiejętnościami motorycznymi rąk. Innymi słowy, mogą już zauważyć połączenie między kontrolkami klawiatury i myszy oraz zmiany na ekranie. W tym wieku potrafią nawet opanować proste programy.

5-7 lat

Dzieci w starszym wieku przedszkolnym mogą otrzymywać informacje tylko z własnego doświadczenia, informacje od innych osób nie są dla nich tak istotne i często nie są traktowane jako źródło prawdy. Ponadto dzieci wciąż nie potrafią dostrzec poszczególnych szczegółów, więc piszą i czytają bardzo powoli (na przykład strona książki jest dla nich niepodzielnym przedmiotem). Trudno im budować osądy i wnioski.

Jeśli zapytasz dziecko, z czego uszyć koszulkę: z papieru, tkaniny, kory brzozy, styropianu czy gumy, wybierze tkaninę, ale raczej nie będzie w stanie wytłumaczyć, dlaczego odpowiedział w ten sposób. W wieku 5–7 lat dziecka nie można nawet nauczyć podstaw algorytmizacji (na przykład napisać algorytm obliczania wyrażenia y u2d 6a – (x + XNUMX) lub opisać algorytm odrabiania lekcji z matematyki). Dlatego lepiej zacząć naukę programowania od ósmego roku życia, a nie wcześniej.

Zapisz swoje dziecko na kurs wczesnego rozwoju języka lub arytmetyki umysłowej. Świetnym rozwiązaniem byłoby skupienie się na umiejętnościach miękkich i rozwinięcie kreatywnego kierunku: sekcje sportowe, szkoła plastyczna czy muzyczna.

8-9 lat

W tym wieku spada stopień egocentryzmu, dziecko jest już gotowe uwierzyć w osądy nauczyciela, a tym samym zrozumieć informacje. Synkretyzm (chęć dziecka do wzięcia połączenia wrażeń za połączenie rzeczy, na przykład księżyc nie spada, ponieważ leży na niebie) również znika i można już zrozumieć, jak działają najprostsze mechanizmy.

Psychologowie wyróżniają strefy bliższego i rzeczywistego rozwoju – umiejętności, które kształtują się we wspólnych działaniach z innymi ludźmi. To, co dziecko może zrobić samodzielnie (na przykład założyć proste ubrania) jest już w strefie faktycznego rozwoju. Jeśli nadal nie wie, jak zawiązać sznurowadła bez podpowiedzi osoby dorosłej w pobliżu, to ta umiejętność nadal znajduje się w strefie bliższego rozwoju. W klasie nauczyciel tworzy strefę najbliższego rozwoju.

Tak więc dziecko rozwija myślenie wizualno-figuratywne i heurystyczne (kiedy można dokonać odkryć), uczy się rozwiązywania problemów logicznych w formie graficznej i blokowej. Aby skutecznie opanować programowanie w tym wieku, potrzebujesz podstawowej wiedzy z matematyki szkolnej: dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia przez liczby jedno- i dwucyfrowe w zakresie 10.

Musisz także umieć rozwiązywać problemy kombinatoryczne. Na przykład: kotka Murka urodziła 8 kociąt (6 puszystych i 5 rudych). Ile kociąt urodziło się jednocześnie puszystych i rudych? Ponadto dzieci potrzebują umiejętności rozwiązywania problemów logicznych, takich jak graficzne labirynty, rebusy, kompilowanie prostych algorytmów i znajdowanie najkrótszej ścieżki.

10-11 lat

W klasach 4-5, oprócz wykonywania podstawowych algorytmów (na przykład zaznacz następujący algorytm na mapie nr 1: opuść Ozersk, dojedź do Okeańska), dziecko uczy się zasad składni języka programowania, a także zaczyna pracować z algorytmami rozgałęziania, zagnieżdżonymi pętlami, zmiennymi i procedurami.

Aby to zrobić, musisz rozwinąć myślenie abstrakcyjno-logiczne: pracować z różnymi wykonawcami, samodzielnie wprowadzać kod programu i budować relacje przyczynowo-skutkowe podczas rozwiązywania problemów matematycznych i logicznych. Jako performer możemy więc wykorzystać postać komputerową, która może wykonywać różne czynności w wirtualnym świecie: skakać, biegać, skręcać i tak dalej.

W zadaniach edukacyjnych wymagane jest np. przesunięcie pudła. Aby to zrobić, dziecko musi wprowadzić niezbędne polecenia w programie w określonej kolejności. Rozwija to abstrakcyjne logiczne myślenie, dziecko wyraźnie widzi, jak porusza się jego postać i rozumie, kiedy popełni błąd podczas pisania poleceń w programie.

Same dzieci są przyciągane do technologii i wszystkiego, co nowe, dlatego ważne jest, aby rodzice skierowali to zainteresowanie w użytecznym kierunku. Programowanie tylko wydaje się być złożonym i niedostępnym obszarem, podlegającym tylko nielicznym. Jeśli uważnie przyjrzysz się zainteresowaniom dziecka i prawidłowo rozwiniesz jego umiejętności, może stać się „tym samym komputerowym geniuszem”.