Porfir porfirowy (Porphyrellus porphyrosporus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Boletales (Boletales)
- Rodzina: Boletaceae (Boletaceae)
- Rodz: Porphyrellus
- Typ: Porphyrellus porphyrosporus (porfir porfirowy)
- Borowik zarodnikowy
- Porfir Hericium
- Czekoladowy mężczyzna
- czerwony porphyrellus z zarodnikami
Kapelusz: kapelusz grzyba najpierw ma kształt półkulisty, potem staje się wypukły, gruby i mięsisty z gładką, błyszczącą i aksamitną skórką. Powierzchnia kapelusza jest szarawa z jedwabistym połyskiem, który podczas dojrzewania grzyba może zmienić się na ciemnobrązowy.
Noga: gładka, cylindryczna noga z cienkimi podłużnymi rowkami. Łodyga grzyba ma ten sam szarawy kolor co kapelusz.
Pory: mały, okrągły kształt.
rury: długie, po naciśnięciu stają się niebiesko-zielone.
Miazga: włóknisty, luźny, kwaśny smak. Zapach jest również kwaśny i nieprzyjemny. Miąższ grzyba może być purpurowy, brązowawy lub żółto-słomkowy.
Porfir porfirowy występuje w południowej części Alp, gatunek ten jest również dość powszechny w środkowej Europie. Rośnie w lasach iglastych i liściastych, z reguły preferuje tereny górskie. Okres owocowania trwa od późnego lata do późnej jesieni.
Ze względu na nieprzyjemny zapach porfir porfirowy należy do warunkowo jadalnych grzybów. Zapach pozostaje nawet po ugotowaniu. Nadaje się do marynowania.
Przypomina śrubę lub koło zamachowe. Dlatego też bywa określany jako jeden, potem drugi, a nawet określany jako rodzaj specjalny – pseudośruba.