wilk

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
  • Zamówienie: Russulales (Russulovye)
  • Rodzina: Russulaceae (Russula)
  • Rodz: Lactarius (mleczny)
  • Typ: Lactarius torminosus (Różowa jagoda)
  • Agaricus torminosa
  • Wołnianka
  • Wołżanka
  • Volvenka
  • Wołwianica
  • Wołminka
  • Wołnuchań
  • różyczka
  • Krasulia
  • Otwórz drzwi

Różowa volnushka (łac. Lactarius torminosus) — rodzaj grzybów Lactarius (łac. Lactarius) rodzina Russulaceae (łac. Russulaceae).

Kapelusz z falami:

Średnica 5-10 cm (do 15 cm), różowoczerwona, z ciemnymi strefami koncentrycznymi, w młodości wypukła, potem płaska, zagłębiona pośrodku, z zawiniętymi owłosionymi brzegami. Miąższ jest biały lub jasnokremowy, kruchy, o lekkim żywicznym zapachu, po złamaniu wydziela biały sok kaustyczny.

Dokumentacja:

Początkowo częsta, biała, przylegająca, z wiekiem żółtawa, spływająca w dół łodygi.

Proszek zarodników:

Biały.

Fala noga:

Długość 3-6 cm, grubość do 2 cm, cylindryczna, w młodości lita, następnie wklęsła, bladoróżowa.

Spread:

Volnushka rośnie od połowy lata do października w lasach liściastych i mieszanych, preferując tworzenie mikoryzy ze starszymi brzozami. Czasami pojawia się w dużych grupach w gęstej trawie na brzegach.

Podobne gatunki:

Od wielu mleczków, w szczególności od nieco podobnego kłującego kwasu mlekowego (Lactarius spinosulus), falkę łatwo odróżnić od owłosionej krawędzi kapelusza. Od blisko spokrewnionych gatunków, na przykład od białej gałązki (Lactarius pubescens), bardzo trudno odróżnić wyblakłe okazy różowej gałązki. Biała volnuszka tworzy mikoryzę głównie z młodymi brzozami, a jej mleczny sok jest nieco bardziej żrący.

Jadalność:

W naszym kraju Warunkowo jadalne pieczarka dobrej jakości, używana w formie solonej i marynowanej, czasem świeża w drugich daniach. Szczególnie cenione w soleniu są młode grzyby (o średnicy kapelusza nie większej niż 3-4 cm), tak zwane „loki”. Przed gotowaniem wymaga dokładnego namoczenia i blanszowania. W preparatach zmienia kolor na żółty. Wraz z serushką (Lactarius flexuosus) i prawdziwym grzybem (Lactarius resimus) jest jednym z głównych grzybów zbieranych przez ludność północy na zimę. Ich stosunek w blankach zmienia się w zależności od plonu, ale częściej przeważają fale. W Europie Środkowej i Południowej nie jedzą. W Finlandii wręcz przeciwnie, po 5-10 minutach blanszowania nawet smażą.

Dodaj komentarz