Borowik sosnowy (Leccinum vulpinum)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Boletales (Boletales)
  • Rodzina: Boletaceae (Boletaceae)
  • Rodz: Leccinum (Obabok)
  • Typ: Leccinum vulpinum (borowik sosnowy)

Kapelusz:

Borowik sosnowy ma czerwonobrązową czapkę, charakterystyczny nienaturalny „ciemnokarmazynowy” kolor, który jest szczególnie wyraźny u dorosłych grzybów. U młodych okazów czapka jest nakładana na łodygę „na równi”, z wiekiem oczywiście otwiera się, nabierając kształtem ściganej poduszki. Podobnie jak w przypadku podstawowego modelu, rozmiar czapki może być bardzo duży, 8-15 cm średnicy (w dobrym roku można znaleźć większą czapkę). Skóra jest aksamitna, sucha. Gęsty biały miąższ bez specjalnego zapachu i smaku na kroju szybko zmienia kolor na niebieski, a następnie czernieje. Cechą charakterystyczną jest to, że podobnie jak dębowa odmiana borowika (Leccinum quercinum) miąższ może miejscami ciemnieć, nie czekając na cięcie.

Warstwa zarodników:

Młode białe, potem szarawo-kremowe, czerwone po naciśnięciu.

Proszek zarodników:

Żółty brązowy.

Noga:

Do 15 cm długości, do 5 cm średnicy, lita, cylindryczna, pogrubiona u dołu, biała, u podstawy czasem zielonkawa, głęboko w ziemi, pokryta podłużnymi brązowymi włóknistymi łuskami, nadającymi jej aksamitność w dotyku.

Spread:

Borowik osiki występuje od czerwca do początku października w lasach iglastych i mieszanych, tworząc mikoryzę ściśle z sosną. Szczególnie obficie owocuje (i efektownie wygląda) w mchach. Istnieje wiele różnych informacji na temat rozpowszechnienia tego typu informacji: ktoś twierdzi, że Leccinum vulpinum występuje znacznie rzadziej niż borowik czerwony (Leccinum aurantiacum), ktoś wręcz przeciwnie uważa, że ​​sosny też jest sporo borowiki w sezonie, ich kolekcja nie zawsze różni się od podstawowej odmiany.

Podobne gatunki:

Czy warto traktować Leccinum vulpinum (a także borowik dębowy (Leccinum quercinum) i świerk (Leccinum peccinum) nierozerwalnie z nim związany) jako odrębny gatunek, czy nadal jest to podgatunek borowika czerwonego (Leccinum aurantiacum), tam nie ma konsensusu. A więc przyjmijmy to jako ciekawsze: zaprojektujmy rudę sosnową jako osobny gatunek. W rzeczywistości charakterystyczny czerwono-brązowy (apolityczny) kolor, brązowe łuski na nogach, ciemnoszare plamy, wyraźnie widoczne po cięciu, a co najważniejsze Sosna to więcej niż zadowalający zestaw cech do opisania gatunku, a wiele grzybów nawet tego nie posiada.

Jadalność:

Tak, prawdopodobnie.

Dodaj komentarz