Borowik sosnowy (Leccinum vulpinum)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Boletales (Boletales)
- Rodzina: Boletaceae (Boletaceae)
- Rodz: Leccinum (Obabok)
- Typ: Leccinum vulpinum (borowik sosnowy)
Kapelusz:
Borowik sosnowy ma czerwonobrązową czapkę, charakterystyczny nienaturalny „ciemnokarmazynowy” kolor, który jest szczególnie wyraźny u dorosłych grzybów. U młodych okazów czapka jest nakładana na łodygę „na równi”, z wiekiem oczywiście otwiera się, nabierając kształtem ściganej poduszki. Podobnie jak w przypadku podstawowego modelu, rozmiar czapki może być bardzo duży, 8-15 cm średnicy (w dobrym roku można znaleźć większą czapkę). Skóra jest aksamitna, sucha. Gęsty biały miąższ bez specjalnego zapachu i smaku na kroju szybko zmienia kolor na niebieski, a następnie czernieje. Cechą charakterystyczną jest to, że podobnie jak dębowa odmiana borowika (Leccinum quercinum) miąższ może miejscami ciemnieć, nie czekając na cięcie.
Warstwa zarodników:
Młode białe, potem szarawo-kremowe, czerwone po naciśnięciu.
Proszek zarodników:
Żółty brązowy.
Noga:
Do 15 cm długości, do 5 cm średnicy, lita, cylindryczna, pogrubiona u dołu, biała, u podstawy czasem zielonkawa, głęboko w ziemi, pokryta podłużnymi brązowymi włóknistymi łuskami, nadającymi jej aksamitność w dotyku.
Spread:
Borowik osiki występuje od czerwca do początku października w lasach iglastych i mieszanych, tworząc mikoryzę ściśle z sosną. Szczególnie obficie owocuje (i efektownie wygląda) w mchach. Istnieje wiele różnych informacji na temat rozpowszechnienia tego typu informacji: ktoś twierdzi, że Leccinum vulpinum występuje znacznie rzadziej niż borowik czerwony (Leccinum aurantiacum), ktoś wręcz przeciwnie uważa, że sosny też jest sporo borowiki w sezonie, ich kolekcja nie zawsze różni się od podstawowej odmiany.
Podobne gatunki:
Czy warto traktować Leccinum vulpinum (a także borowik dębowy (Leccinum quercinum) i świerk (Leccinum peccinum) nierozerwalnie z nim związany) jako odrębny gatunek, czy nadal jest to podgatunek borowika czerwonego (Leccinum aurantiacum), tam nie ma konsensusu. A więc przyjmijmy to jako ciekawsze: zaprojektujmy rudę sosnową jako osobny gatunek. W rzeczywistości charakterystyczny czerwono-brązowy (apolityczny) kolor, brązowe łuski na nogach, ciemnoszare plamy, wyraźnie widoczne po cięciu, a co najważniejsze Sosna to więcej niż zadowalający zestaw cech do opisania gatunku, a wiele grzybów nawet tego nie posiada.
Jadalność:
Tak, prawdopodobnie.