Gołąb pocztowy pracuje od 15-20 lat. Dobrze wyszkolony ptak może przelecieć do 1000 km. List jest zwykle umieszczany w plastikowej kapsułce i przymocowany do nogi gołębia. Zwyczajowo wysyła się dwa ptaki jednocześnie z tymi samymi wiadomościami, ze względu na niebezpieczeństwo ataków ptaków drapieżnych, zwłaszcza jastrzębi.
Legendy mówią, że z pomocą gołębi pocztowych kochankowie wymieniali notatki. Pierwszy odnotowany przypadek gołębia dostarczającego list miał miejsce w 1146 AD. Kalif Bagdadu (w Iraku) sułtan Nuruddin używał poczty gołębi do dostarczania wiadomości w swoim królestwie.
Podczas I wojny światowej gołębie należące do armii amerykańskiej uratowały batalion przed schwytaniem przez Niemców. W Indiach cesarze Chandragupta Maurya (321-297 pne) i Ashoka używali poczty gołębi.
Ale w końcu na świecie pojawiła się poczta, telegraf i Internet. Pomimo faktu, że planeta jest otoczona satelitami, poczta gołębi nie odeszła w przeszłość. Policja stanowa Orissa w Indiach nadal wykorzystuje inteligentne ptaki do własnych celów. Posiadają 40 gołębi, które ukończyły trzy szkolenia: statyczny, mobilny i bumerang.
Ptaki kategorii statycznej mają polecieć do odległych obszarów w celu komunikowania się z kwaterą główną. Gołębie z kategorii mobilnej wykonują zadania o różnym stopniu złożoności. Bumerang jest obowiązkiem gołębia, aby dostarczyć list i wrócić z odpowiedzią.
Gołębie pocztowe to bardzo droga usługa. Wymagają drogiego dobrego odżywiania, wymagają oleju z wątroby rekina zmieszanego z potasem rozpuszczonym w wodzie. Ponadto są wymagające co do wielkości klatki.
Gołębie wielokrotnie ratowały ludzi podczas katastrof i klęsk żywiołowych. Podczas obchodów stulecia indyjskiej poczty w 1954 r. policja z Orisy zademonstrowała zdolności swoich pupili. Gołębie zaniosły przesłanie inauguracji od prezydenta Indii do premiera.