Polip czarny (Phellinus nigrolimitatus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Hymenochaetales (Hymenochetes)
- Rodzina: Hymenochaetaceae (Hymenochetes)
- Rodzaj: Phellinus (Phellinus)
- Typ: Phellinus nigrolimitatus (Phellinus nigrolimitatus)
:
- Czarne węgle
- Cryptoderma nigrolimitatum
- Ochroporus nigrolimitatus
- Phellopilus nigrolimitatus
- Garncarz węglowy
owocniki byliny o różnych kształtach, od bezszypułkowych kapeluszy, które mogą być zarówno regularne zaokrąglone, jak i wąskie, wydłużone, wydłużone wzdłuż podłoża, czasem kafelkowe, do pełnej resupinacji, o wymiarach 5-15 x 1-5 x 0,7-3 cm. Świeże są miękkie, mają konsystencję gąbki lub korka; po wyschnięciu twardnieją i stają się kruche.
Powierzchnia młodych owocników jest bardzo miękka, aksamitna, filcowana lub owłosiona, rdzawobrązowa. Z wiekiem powierzchnia staje się goła, bruzdowana, nabiera czekoladowobrązowego odcienia i może być porośnięta mchem. Ostra krawędź czapek długo zachowuje żółto-ochrowy kolor.
ściereczka dwuwarstwowy, bardziej miękki, jasno rdzawobrązowy nad rurkami oraz gęstszy i ciemniejszy na powierzchni. Warstwy są oddzielone cienką czarną strefą, która jest wyraźnie widoczna na przekroju, jako czarny pasek o szerokości kilku milimetrów, ale czasami – w dużych, zrośniętych, wypełniających zagłębienia podłoża owocników – może sięgać 3 cm .
Hymenofor gładkie, nierówne ze względu na nieregularny kształt owocników, złotobrązowe u młodych osobników, czerwonawobrązowe lub tytoniowe u bardziej dojrzałych. Krawędź jest jaśniejsza. Kanaliki są warstwowe, jasnobrązowe lub szarobrązowe, roczne warstwy są oddzielone czarnymi liniami. Pory są okrągłe, małe, 5-6 na mm.
Kontrowersje cienkościenne, od prawie cylindrycznego do wrzecionowatego, rozszerzone u podstawy i zwężone na dalszym końcu, 4,5-6,5 x 2-2,5 µm, szkliste, żółtawe w okresie dojrzałości.
Rośnie na martwym drewnie i pniach drzew iglastych, głównie świerku i jodły, czasem sosny. Występuje również na impregnowanym drewnie. Ukazuje się w całej strefie tajgi, ale nie toleruje ludzkiej działalności gospodarczej i preferuje lasy, które pozostały nietknięte przez całe życie kilku pokoleń drzew, więc najlepszym miejscem do tego są górskie lasy i rezerwaty. Powoduje zauważoną zgniliznę.
Niejadalny.
Fot. Wikipedia.