Północny Climacodon (Climacodon septentrionalis)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Polyporale (Polypore)
- Rodzina: Phanerochaetaceae (Phanerochaetaceae)
- Rodz: Climacodon (Climacodon)
- Typ: Climacodon septentrionalis (Północny Climacodon)
owocnik:
klimakodon północny składa się z dużych kapeluszy liściastych lub w kształcie języka, połączonych u podstawy i tworzących duże „coś”. Średnica każdego kapelusza wynosi 10-30 cm, grubość u podstawy 3-5 cm. Kolor jest szaro-żółtawy, jasny; z wiekiem może blaknąć do białawego lub odwrotnie, zmienić kolor na zielony od pleśni. Krawędzie czapek są pofalowane, u młodych osobników można je mocno wygiąć; powierzchnia jest gładka lub nieco owłosiona. Miąższ jest lekki, skórzasty, gruby, bardzo gęsty, z wyczuwalnym zapachem, przez wielu określanym jako „nieprzyjemny”.
Hymenofor:
kolczasty; kolce są częste, cienkie i długie (do 2 cm), miękkie, raczej kruche, u młodych grzybów białe, z wiekiem, podobnie jak kapelusz, zmieniają kolor.
Proszek zarodników:
Biały.
Spread:
Występuje od połowy lipca w lasach różnego typu, atakując osłabione drzewa liściaste. Owocniki jednoroczne mogą utrzymywać się do jesieni, ale ostatecznie są zwykle konsumowane przez owady. Stawy klimakodonu północnego mogą osiągać bardzo imponujące objętości – do 30 kg.
Podobne gatunki:
Biorąc pod uwagę kolczasty hymenofor i zgrabny, kafelkowy wzrost, trudno pomylić Climacodon septentrionalis. W literaturze istnieją odniesienia do rzadkiego Creopholus cirrhatus, który jest mniejszy i nie wygląda tak poprawnie.
Grzyb niejadalny ze względu na twardą konsystencję