Pies Mutinus (Mutinus caninus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Phallomycetidae (Velkovye)
- Zamówienie: Phallales (Wesołych)
- Rodzina: Phallaceae (Veselkovye)
- Rodzaj: Mutinus (Mutinus)
- Typ: Mutinus caninus (Mutinus psów)
- Cynophallus caninus
- Ityfallus bezwonny
- Fallus psa
Mutinus caninus (łac. Mutinus caninus) to saprobiotyczny gatunek podstawczaków (Basidiomycota) z rodziny grzybów (Phallaceae). Gatunek typowy z rodzaju Mutinus.
owocnik: w pierwszym etapie bunt u psów jest jajowaty, owalny, o średnicy 2-3 cm, jasny lub żółtawy z wyrostkiem korzeniowym. Gdy dojrzeje, skórka jaja rozpada się na 2-3 płatki, które pozostają pochwą u podstawy „nogi”. W drugim etapie z otwartego jaja wyrasta cylindryczna, pusta, gąbczasta „noga” o wysokości 5-10 (15) cm i średnicy około 1 cm z zaostrzonym cienkim, drobno gruźliczym końcem. Łodyga ma jasny, żółtawy kolor, a końcówka jest pomalowana na gęstszy czerwono-pomarańczowy kolor. Gdy dojrzeje, końcówka pokryta jest śluzem komórkowym brązowo-oliwkowym (zarodnikowym). Nieprzyjemny silny zapach padliny wydzielany przez grzyba przyciąga owady (głównie muchy) przenoszące zarodniki na ciele i nogach.
proszek zarodników w psim buncie jest bezbarwny.
Miazga: porowata, bardzo miękka.
siedlisko:
Psie mutinus rośnie od ostatniej dekady czerwca do października w lasach liściastych na glebie próchnicznej, w krzewach, w pobliżu butwiejącego drewna, w miejscach wilgotnych, po ciepłych deszczach, w grupie, nieczęsto w tym samym miejscu, nierzadko.
niejadalny grzyb, chociaż niektórzy twierdzą, że gdy grzyb jest jeszcze w skorupce jaja, jest jadalny.
Podobieństwo: z rzadszym Ravenelli mutinus