Stożkowy Morel (Morchella esculenta)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Pezizomycetes (Pezizomycetes)
- Podklasa: Pezizomycetidae (Pezizomycetes)
- Zamówienie: Pezizales (Pezizales)
- Rodzina: Morchellaceae (Morels)
- Rodz: Morchella (smardz)
- Typ: Morchella esculenta (stożkowy smardz)
W chwili obecnej (2018) smardz jadalny jest klasyfikowany jako gatunek Morchella esculenta.
Kapelusz: stożkowy wydłużony kształt, do trzech cm średnicy. Do 10 cm wysokości. Czerwonawo-brązowy z zielonym lub szarym odcieniem. Jest czarny lub też z nutą brązu. Kapelusz połączony z nogawką. Kapelusz jest wydrążony w środku. Powierzchnia jest komórkowa, siateczkowa, przypominająca plastry miodu.
Noga: pusty, prosty, białawy lub żółtawy. Cylindryczny kształt z podłużnymi rowkami.
Miazga: kruchy, biały, woskowy. W swojej surowej postaci nie ma szczególnie wyraźnego zapachu i smaku.
Spread: Występuje na glebach dobrze nagrzanych, w pożarach i wylesieniu. Często grzyby można znaleźć w lasach osikowych. Smardz stożkowy, jak wszystkie smardze, owocuje wiosną, trzeba go szukać od kwietnia do połowy maja. Morele preferują miejsca, w których występuje padlina, dlatego miłośnicy tego gatunku czasami hodują je w domu w ogrodzie wokół starych jabłoni.
Podobieństwo: ma pewne podobieństwo do spokrewnionego gatunku – czapki Morel. Z trującymi i niejadalnymi grzybami nie ma podobieństw. W zasadzie smardze są na ogół trudne do pomylenia ze znanymi trującymi grzybami.
Jadalność: Morel stożkowy – jadalny grzyb z delikatnym smacznym miąższem. Jednocześnie jest uważany za warunkowo jadalny i wymaga wstępnego spawania przez 15 minut.