Bagno Mitrula (Mitrula paludosa)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Leotiomycetes (Leociomycetes)
- Podklasa: Leotiomycetidae (Leocyomycetes)
- Zamówienie: Helotiales (Helotiae)
- Rodzina: Hemiphacidiaceae (Hemiphacidia)
- Rodz: Mitrula (Mitrula)
- Typ: Mitrula paludosa (bagno Mitrula)
- Clavaria epiphylla;
- Helvella aurantiaca;
- Helvella Dicksonii;
- Helvella bulliardii;
- Clawaria phalloides;
- Chaos bilarda;
- Leotia epiphylla;
- Leotia Dicksonii;
- Leotia Ludwigii;
- omphalostoma mitrula;
- Norweska Mitrula;
- Mitrula falloidów.
Bagno Mitrulya (Mitrula paludosa) to grzyb należący do rodzaju Mitrula i zajmujący swoją systematyczną pozycję na liście porządkowej rodziny Gelotsiev.
Owocniki mitruli bagiennej mają kształt jajowaty lub maczugowy, charakteryzujący się wodnisto-mięsistą teksturą. Dysk grzybowy o bogatym pomarańczowo-żółtym kolorze unosi się na łodydze nad podłożem. Wysokość łodygi grzyba waha się od 2 do 4 (czasami do 8) cm. Sama łodyga jest szaro-biała lub żółtawa, bardzo krucha, prawie prosta i może rozszerzać się w dół. Puste w środku.
Zarodniki w ich masie są koloru białego, każdy z nich jest jednokomórkowym elementem w kształcie wrzeciona. Zarodniki są bezbarwne, charakteryzują się parametrami 10-15*3.5-4 µm i mają gładkie ścianki.
Bagno Mitrula (Mitrula paludosa) spotykane jest przez grzybiarzy najczęściej wiosną iw pierwszej połowie lata. Rośnie na igłach i liściach, niewielkich kawałkach drzew leżących na powierzchni zbiorników wodnych. Może również rosnąć w zbiornikach rzecznych położonych w środku lasu, a także na terenach podmokłych.
Bagno Mitrula (Mitrula paludosa) jest szeroko rozpowszechnione na terenie kontynentu europejskiego, a także we wschodniej części Ameryki Północnej. Jednak w skali światowej uważany jest za rzadki gatunek grzybów. Grzyb nie jest trujący, ale nie jest spożywany ze względu na niską wartość odżywczą, małe rozmiary i zbyt cienki miąższ.
Mitrula paludosa bardzo łatwo odróżnić od innych odmian grzybów wyglądem i konsystencją. Ponadto trudno pomylić ten gatunek ze względu na jego siedlisko. To prawda, że czasami ten gatunek jest mylony z innymi workowcami, które wolą żyć w wilgotnych miejscach: