Olbrzym Meripilus (Meripilus giganteus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Polyporale (Polypore)
- Rodzina: Meripilaceae (Meripilaceae)
- Rodz: Meripilus (Meripilus)
- Typ: Meripilus giganteus (gigantyczny meripilus)
Bardzo piękny na zewnątrz grzyb, który zwykle rośnie u korzeni drzew liściastych.
Owoc składa się z licznych kapeluszy, które są utrzymywane poniżej na jednej wspólnej podstawie.
Czapki meripilus jest bardzo cienki, na powierzchni mogą znajdować się małe łuski. W dotyku – lekko aksamitna. Kolorystyka – od odcienia czerwonawego po brąz i brąz. Są też koncentryczne rowki, nacięcia. W kierunku brzegów czapka ma kształt falisty, lekko zakrzywiony.
Nogi jako takie, nie, czapki trzymane są na bezkształtnej podstawie.
Miazga pieczarka biała, ma lekko słodki smak. Rozbity w powietrzu bardzo szybko nabiera czerwonego koloru, a następnie ciemnieje.
Osobliwością jest to, że czapki są podobne do półokrągłych talerzy, ułożonych bardzo ciasno względem siebie. Ogólnie masa owocnika w dużych okazach olbrzymiego meripilus może osiągnąć 25-30 kg.
Kontrowersje biały.
Grzyb należy do kategorii gatunków jadalnych, ale tylko młode meripilus są zalecane do jedzenia, ponieważ mają miękki i delikatny miąższ.
Rośnie od czerwca do późnej jesieni. Zwykle miejscami wzrostu są korzenie drzew liściastych (zwłaszcza buka i dębu).