Melanoleuca czarno-biały (Melanoleuca melaleuca)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Tricholomataceae (Tricholomovye lub Riadovkovye)
- Rodz: Melanoleuca (Melanoleuca)
- Typ: Melanoleuca melaleuca (czarno-biały melanoleuca)
Melanoleuca czarno-biała to jadalna pieczarka, która rośnie pojedynczo od końca lipca do połowy września. Najczęściej można go spotkać na otwartych terenach lasów mieszanych i liściastych, w ogrodach, parkach, na łąkach i wzdłuż poboczy dróg.
głowa
Kapelusz grzyba jest wypukły, w trakcie wzrostu stopniowo spłaszcza się, stając się wybrzuszony, z lekkim wybrzuszeniem pośrodku. Jego średnica wynosi około 10 cm. Powierzchnia skuwki jest gładka, matowa, z lekko owłosionym brzegiem, pomalowana na szarobrązowo. W gorące, suche lata blednie do jasnobrązowego koloru, zachowując swój pierwotny kolor tylko w środku.
Dokumentacja
Płytki bardzo częste, wąskie, poszerzone w środku, przylegające, najpierw białe, potem beżowe.
Kontrowersje
Proszek zarodników jest biały. Zarodniki jajowate, elipsoidalne, szorstkie.
Połóż
Szypułka cienka, zaokrąglona, długości 5-7 cm i średnicy około 0,5-1 cm, lekko poszerzona, z guzkiem lub zagiętą do podstawy bocznej, gęsta, włóknista, podłużnie żebrowana, z podłużnymi czarnymi włóknami-włoskami, brązowo-brązowy. Jego powierzchnia jest matowa, sucha, brązowawa, na której wyraźnie widoczne są podłużne czarne rowki.
Miazga
Miąższ kapelusza jest miękki, luźny, elastyczny w łodydze, włóknisty, początkowo jasnoszary, u dojrzałych grzybów brązowy. Posiada subtelny, korzenny zapach.
Miejsca i czasy zbierania
Melanoleuk czarno-biały osadza się najczęściej na gnijących zaroślach i zwalonych drzewach w lasach.
W lasach liściastych i mieszanych, parkach, ogrodach, łąkach, polanach, skrajach lasu, w miejscach jasnych, zwykle trawiastych, wzdłuż poboczy dróg. Samotnie iw małych grupach, nie często.
Często występuje w regionie moskiewskim, w całym regionie od maja do października.
Jadalność
Uważany jest za grzyb jadalny, używany świeży (gotuje się około 15 minut).
Wśród przedstawicieli rodzaju Melanoleuca nie ma gatunków trujących.
Lepiej zbierać tylko czapki, które można gotować lub smażyć, nogi są włóknisto-gumowe, niejadalne.
Grzyb jest jadalny, mało znany. Używane świeże i słone.