Agaric miodowy (Marasmius orreades)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Marasmiaceae (Negniuchnikovye)
- Rodzaj: Marasmius (Negnyuchnik)
- Typ: Oreades Marasmius (Grzyb polny)
- Zgnilizna łąkowa
- Łąka Marasmiusa
- Łąka
- goździkowiec
Kapelusz:
Średnica kapelusza muchomora łąkowego wynosi 2-5 cm (znajdują się także większe okazy), w młodości stożkowate, następnie otwiera się prawie na brzuch z tępym guzkiem pośrodku (stare zasuszone okazy mogą również przybierać kształt miseczkowaty). Kolor w normalnych warunkach jest żółtobrązowy, czasem z lekko zauważalną strefą; po wysuszeniu kapelusz często nabiera jaśniejszego, białawego koloru. Miąższ jest cienki, bladożółty, o przyjemnym smaku i silnym specyficznym zapachu.
Dokumentacja:
Muchomor miodowy ma rzadkie talerze, od tych, które wyrosły w młodym wieku, po wolne, dość szerokie, białawo-kremowe.
Proszek zarodników:
Biały.
Noga:
Wysokość 3-6 cm, cienka, włóknista, cała, bardzo twarda u dorosłych grzybów, koloru kapelusza lub jaśniejsza.
Grzyb łąkowy występuje od wczesnego lata do połowy lub końca października na łąkach, ogrodach, polanach i obrzeżach lasów, a także wzdłuż dróg; owocuje obficie, często tworząc charakterystyczne słoje.
Miodownik łąkowy jest często mylony z kochającą drewno Collybią, Collybia dryophylla, choć nie są one do siebie bardzo podobne – Collybia rośnie wyłącznie w lasach, a jej płytki nie są tak rzadkie. Niebezpiecznie byłoby pomylić muchomor miodowy z białą mówcą Clitocybe dealbata – rozwija się w przybliżeniu w tych samych warunkach, ale jest wydzielany przez dość często opadające talerze.
uniwersalny grzyby jadalneNadaje się również do suszenia i zup.