Higrofor plamisty (Hygrophorus pustulatus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Hygrophoraceae (Hygrophoraceae)
- Rodzaj: Hygrophorus
- Typ: Hygrophorus pustulatus (Hygrophorus plamisty)
Czapka cętkowana Hygrophora:
Średnica 2-5 cm, w młodych grzybach wypukła, później z reguły spiętrzona, z zagiętym brzegiem, lekko wklęsła pośrodku. Powierzchnia szarawej czapki (jaśniejsza na brzegach niż pośrodku) jest gęsto pokryta małymi łuskami. W deszczową pogodę powierzchnia kapelusza staje się śliska, łuski nie są tak widoczne, co może sprawić, że grzyb będzie ogólnie jaśniejszy. Miąższ kapelusza jest biały, cienki, kruchy, bez silnego zapachu i smaku.
Dokumentacja:
Rzadkie, głęboko opadające na łodydze, białe.
Proszek zarodników:
Biały.
Łodyga cętkowana higroforem:
Wysokość – 4-8 cm, grubość – ok. 0,5 cm, biała, pokryta zauważalnymi ciemnymi łuskami, co samo w sobie jest dobrym wyróżnikiem higroforu cętkowanego. Miąższ nogi jest włóknisty, nie tak delikatny jak czapka.
Spread:
Higrofor plamisty występuje od połowy września do końca października w lasach iglastych lub mieszanych, tworząc mikoryzę ze świerkiem; w dobrych sezonach owocuje w bardzo dużych grupach, choć ogólna niepozorność nie pozwala na zdobycie sławy temu zacnemu higroforowi.
Podobne gatunki:
Złe pytanie. Istnieje wiele podobnych do siebie higroforów, jak dwie krople wody. Wartość Hygrophorus pustulatus polega właśnie na tym, że jest inny. W szczególności rzucające się w oczy łuski na łodydze i kapeluszu, a także owocowanie na dużą skalę.
Jadalność:
jadalny, jak zdecydowana większość higroforów; Trudno jednak dokładnie określić, ile. Uznawany jest za mało znany grzyb jadalny o delikatnym słodkawym smaku, stosowany na świeżo (gotowanie około 5 minut), do zup i drugich dań.