Hygrocybe stożkowy (Hygrocybe conica) zdjęcie i opis

Hygrocybe stożkowy (Hygrocybe conica)

Kapelusz: średnica nasadki do 6 cm. Spiczasty, stożkowy kształt. Dojrzałe grzyby mają szeroki stożkowaty kształt z ostrym guzkiem pośrodku kapelusza. Powierzchnia kapelusza jest prawie gładka, drobno włóknista. W deszczową pogodę czapka jest lekko lepka, lśniąca. Przy suchej pogodzie – jedwabiście lśniący. Powierzchnia kapelusza jest miejscami pomarańczowa, żółtawa lub czerwonawa. Guzek ma ciemniejszy i jaśniejszy kolor. Dojrzały grzyb ma ciemniejszy kolor. Również grzyb ciemnieje po naciśnięciu.

Dokumentacja: przymocowany do czapki lub luźny. Na krawędziach czapki płytki są szersze. Mają żółtawy kolor. W dojrzałych grzybach talerze stają się szare. Po naciśnięciu zmieniają kolor na szaro-żółty.

Noga: prosty, równy na całej długości lub nieco grubszy u dołu. Noga jest pusta, drobnowłóknista. Żółty lub pomarańczowy, nie śluzowy. U nasady nogawki ma białawy kolor. W miejscach uszkodzeń i ucisku noga staje się czarna.

Miazga: cienki, delikatny. W tym samym kolorze co powierzchnia czapki i nóżek. Po naciśnięciu miąższ również staje się czarny. Hygrocybe stożkowy (Hygrocybe conica) ma niewyrażalny smak i zapach.

Spread: Występuje głównie w nielicznych młodych nasadzeniach, wzdłuż poboczy dróg i na wrzosowiskach. Owocowanie od maja do października. Rośnie wśród trawiastych krajobrazów: na łąkach, pastwiskach, polanach i tak dalej. Rzadziej spotykany w lasach.

Jadalność: Hygrocybe stożkowy (Hygrocybe conica) nie jest spożywany. Może powodować łagodny rozstrój żołądka. Uważany za lekko trujący.

Proszek z zarodnikami: biały.

Podobieństwo: Hygrocybe stożkowaty (Hygrocybe conica) ma podobieństwa z trzema innymi rodzajami grzybów o czerniejących owocnikach: pseudostożkowaty (Hygrocybe pseudoconica) – grzyb lekko trujący, stożkowaty (Hygrocybe conicoides), chloropodobny (Hygrocybe chlorides). Pierwsza wyróżnia się bardziej błyszczącą i tępą czapką o większej średnicy. Drugi – z płytkami czerwieniejącymi z wiekiem grzyba i warstwą czerwonej miazgi, trzeci – bo jego owocniki nie są czerwone i pomarańczowe.