Hericium cirrhatum (Hericium cirrhatum)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Russulales (Russulovye)
- Rodzina: Hericiaceae (Hericaceae)
- Rodzaj: Hericium (Hericium)
- Typ: Hericium cirrhatum (Hericium cirri)
Jeż to bardzo piękny grzyb. Przypomina kwitnący kwiat z kilkoma owocnikami, które oryginalnie zawijają się. Każdy z nich może osiągnąć 10-12 cm, dlatego antena Ezhovik może stać się dość duża. Górna część jest kolczasta lub wełnista, poniżej ciała gładkie. Mogą silnie rosnąć w różnych kierunkach.
owocnik: Jeż grzybowy jest mięsistym, warstwowym owocnikiem o biało-kremowym kolorze, który rośnie warstwami. Górna część jest wyczuwalna, dolna powierzchnia pokryta licznymi długimi wiszącymi kolcami. Ciało owocowe ma kształt półkulisty. Wysokość grzyba 15cm, średnica 10-20cm. Wachlarzowate, zaokrąglone, nieregularnie wygięte, siedzące, zwinięte, z częścią boczną przyrośnięte. Może być językowa i zwężać się w kierunku podstawy, z krawędzią zawiniętą lub skierowaną w dół. Powierzchnia kapelusza jest szorstka, twarda, z wrośniętymi i sprasowanymi kosmkami. Kapelusz jest w jednym kolorze. Początkowo jaśniejsze, później z czerwonawo wypukłym brzegiem. Miąższ jest biały lub różowawy.
Hymenofor: Hericium antennidus składa się z miękkich, długich i gęstych kolców o białym, a później żółtawym kolorze. Kolczasty, kolce mają stożkowaty kształt.
Użyteczność: Hericium jest szeroko stosowane w medycynie w leczeniu różnych chorób żołądka oraz w profilaktyce raka przewodu pokarmowego. Grzyb przyczynia się również do zwiększenia odporności organizmu i poprawy funkcji narządów oddechowych.
Jadalność: Hericium erinaceus to smaczny grzyb, który jest jadalny w młodym wieku i szybko staje się zbyt twardy. Grzyb można jeść, wielu bardzo lubi tak rzadki i smaczny przysmak. Nie zaleca się jednak jej zbierania, ponieważ należy do rzadkich gatunków.
Spread: Jeż występuje w lasach mieszanych na pniach i pniach drzew. Z reguły rośnie w poziomach. Okres owocowania to jesień. Takie grzyby najlepiej zbierać pod koniec lata lub na samym początku jesieni w lasach mieszanych. Rzadko można je znaleźć na ziemi, ale na pniu lub starym drzewie może być kilka takich jeży naraz, które są wplecione w jeden bukiet, jakby z pięknie owiniętych kwiatostanów.
Podobieństwo: Jeż z czubkiem jest trochę podobny do climacodon septentrionalis, który ma bardziej regularny kształt i tworzy wspornikowe narośla z kolcami na spodzie. Nie ma to nic wspólnego z trującymi grzybami.
Film o antenach grzybowych Ezhovik:
