Korzeń Hebeloma (Hebeloma radicosum)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Hymenogastraceae (Hymenogaster)
  • Rodz: Hebeloma (Hebeloma)
  • Typ: Hebeloma radicosum (korzeń Hebeloma)
  • Hebeloma kłączowaty
  • Zakorzeniony Hypholoma
  • Korzenie Hypholoma
  • Agaricus radicosus

Korzeń Hebeloma or w kształcie korzenia (łac. Hebeloma radicosum) to grzyb z rodzaju Hebeloma (Hebeloma) z rodziny Strophariaceae. Wcześniej rodzaj przypisywano do rodzin Cobweb (Cortinariaceae) i Bolbitiaceae (Bolbitiaceae). Niejadalny ze względu na niski smak, czasami uważany za mało wartościowy warunkowo jadalny grzyb, nadający się do użycia w ograniczonych ilościach w połączeniu z innymi grzybami.

Korzeń Hebeloma kapelusza:

Duży, o średnicy 8-15 cm; już w młodości przybiera charakterystyczny „półwypukły” kształt, z którym nie rozstaje się do późnej starości. Kolor czapek jest szarobrązowy, jaśniejszy na brzegach niż w środku; powierzchnia pokryta jest dużymi, niełuszczącymi się łuskami o ciemniejszym kolorze, co sprawia, że ​​wygląda na „ospowatą”. Miąższ gęsty i gęsty, białawy, o gorzkim smaku i zapachu migdałów.

Dokumentacja:

Częste, luźne lub częściowo przylegające; kolor zmienia się od jasnoszarego w młodości do brązowo-glinianego w wieku dorosłym.

Proszek zarodników:

Żółtawo-brązowy.

Szypułka korzenia hebeloma:

Wysokość 10-20 cm, często zakrzywiona, rozszerzająca się przy powierzchni gleby. Cechą charakterystyczną jest długi i stosunkowo cienki „proces korzeniowy”, dzięki któremu korzeń hebeloma otrzymał swoją nazwę. Kolor – jasnoszary; powierzchnia nogi jest gęsto pokryta „spodniami” z płatków, które z wiekiem zsuwają się w dół.

Spread:

Występuje od połowy sierpnia do początku października w lasach różnych typów, tworząc mikoryzę z drzewami liściastymi; często korzeń hebeloma można znaleźć w miejscach z uszkodzoną wierzchnią warstwą gleby – w rowkach i dołach, w pobliżu nor gryzoni. W udanych latach dla siebie może się spotkać w bardzo dużych grupach, w nieudanych latach może być całkowicie nieobecny.

Podobne gatunki:

Duży rozmiar i charakterystyczny „korzeń” nie pozwalają pomylić Hebeloma radicosum z żadnym innym gatunkiem.

Jadalność:

Niby niejadalne, choć nie trujące. Gorzka miazga i niedostępność „materiału doświadczalnego” nie pozwalają na wyciągnięcie poważnych wniosków w tej sprawie.

Dodaj komentarz