Złoty chrząszcz gnojowy (Coprinellus xanthothrix) zdjęcie i opis

Złoty chrząszcz gnojowy (Coprinellus xanthothrix)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Psathyrellaceae (Psatyrellaceae)
  • Rodz: Coprinellus
  • Typ: Coprinellus xanthothrix (złoty chrząszcz gnojowy)
  • Coprinus xantothrix Romań
  • Coprinellus ksantotrix (pisownia)

Złoty chrząszcz gnojowy (Coprinellus xanthothrix) zdjęcie i opis

Obecna nazwa: Coprinellus xanthothrix (Romania) Vilgalys, Hopple & Jacq. Johnson, Taxon 50 (1): 235 (2001)

Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1941 roku przez Henri Charles Louis Romagnesi pod nazwą Coprinus xanthothrix. W wyniku badań filogenetycznych przeprowadzonych na przełomie 2001 i XX wieku mikolodzy ustalili polifiletyczny charakter rodzaju Coprinus i podzielili go na kilka typów. Obecna nazwa, uznana przez Index Fungorum, została podana w XNUMX.

głowa: W młodych owocnikach do 40 x 35 mm, jajowate, eliptyczne lub prawie kuliste. W procesie dojrzewania kapelusz otwiera się i nabiera kształtu stożkowego, a na koniec wypukłego o średnicy do 70 mm. Powierzchnia kapelusza jest jasnobrązowa lub blado rdzawa w środku, jaśniejsza i błyszcząca na brzegach. Pokryta drobnymi, puszystymi resztkami pospolitej narzuty, pośrodku brązowawa, brązowa, a bliżej brzegów kremowa lub ochra.

Layered: wolny, 3–8 (do 10) mm szerokości, liczba kompletnych (sięgających do łodygi) płytek wynosi od 55 do 60, z płytkami (l = 3–5). Początkowo są białawe, kremowobiałe, potem ciemnieją od zarodników i stają się szarobrązowe, w końcu czarne.

Połóż: 4-10 cm wysokości, 0,4-1 cm średnicy, cylindryczny z pogrubioną podstawą w kształcie maczugi, włóknisty, pusty. Powierzchnia łodygi jest biała, u samej podstawy z rdzawymi plamami.

Ozon: jest. Co to jest „Ozonium” i jak wygląda – w artykule Domowy chrząszcz gnojowy.

Miazga: cienka, krucha, biaława, bez smaku i zapachu.

Odcisk proszku zarodników: ciemnobrązowy, czarny.

Funkcje mikroskopowe

Kontrowersje 6,7–9,9 x 4,4–6,3 x 4,9–5,1 µm, widziane z boku jajowate lub elipsoidalne, tylko niektóre z nich mają kształt fasoli. Są czerwonobrązowe i mają zaokrągloną podstawę i czubek.

Ekscentryczne pory komórek rozrodczych o szerokości 1,3 µm.

Bazidi 14–34 x 7–9 µm, 4 zarodniki, otoczone 3–6 pseudoparafizami. Pleurocystydy 50-125 x 30-65 µm, prawie kulisty, elipsoidalny lub prawie cylindryczny.

Saprotrof. Rośnie pojedynczo lub w małych grupach na martwych, opadłych gałęziach drzew liściastych, rzadziej na pniach.

W Europie Coprinellus xanthothrix jest szeroko rozpowszechniony i prawdopodobnie dość powszechny, ale ze względu na trudności w identyfikacji może być mylony przez amatorskich grzybiarzy z innymi, bardziej znanymi gatunkami chrząszczy gnojowych.

Owocuje od wiosny, nawet od wczesnej wiosny aż do chłodów.

Nie ma wiarygodnych danych, chociaż najprawdopodobniej grzyb jest jadalny w młodym wieku, podobnie jak wszystkie podobne chrząszcze gnojowe.

Jednak w młodym wieku, dopóki kapelusz nie zacznie się rozwijać, złocisty chrząszcz gnojowy jest bardzo podobny do promienistego chrząszcza gnojowego – Coprinellus radians, który według artykułu „Rare Fungal Keratitis Caused by Coprinellus Radians” może powodować grzybicze zapalenie rogówki.

Ostrożnie umieścimy złocistego chrząszcza gnojowego w „gatunkach niejadalnych” i doradzimy szanowanym grzybiarzom, aby pamiętali o myciu rąk po kontakcie z grzybami, zwłaszcza jeśli nagle chcą podrapać oczy.

Złoty chrząszcz gnojowy (Coprinellus xanthothrix) zdjęcie i opis

Chrząszcz gnojowy (Coprinellus domesticus)

Różni się nieco dużymi owocnikami i białymi blaszkowatymi łuskami na powierzchni kapelusza. Te chrząszcze gnojowe można wiarygodnie odróżnić tylko za pomocą badania mikroskopowego.

Lista małych chrząszczy gnojowych z ozonem znajduje się w artykule Chrząszcz gnojowy.

Dodaj komentarz