Świecąca łuska (Pholiota lucifera)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Strophariaceae (Strophariaceae)
- Rodz: Pholiota (Łuskowaty)
- Typ: Pholiota lucifera (skala świetlna)
:
- Folia jest lepka
- Agaricus lucifera
- Dryophila lucifera
- Flammula devonica
głowa: do 6 centymetrów średnicy. Żółto-złoty, cytrynowo-żółty, czasem z ciemniejszym, czerwono-brązowym środkiem. W młodości półkulista, wypukła, potem płasko wypukła, prostata, z obniżoną krawędzią.
Kapelusz młodego grzyba pokryty jest dobrze zarysowanymi, rzadkimi, wydłużonymi, płaskimi, rdzawymi łuskami. Z wiekiem łuski odpadają lub są zmywane przez deszcz, czapka pozostaje prawie gładka, czerwonawa. Skórka na czapce jest lepka, lepka.
Na dolnej krawędzi czapki znajdują się resztki prywatnej narzuty zwisającej w formie podartej frędzli.
Płyty: słabo przylegająca, średnia częstotliwość. W młodości jasnożółty, kremowożółty, ciemnożółty, później ciemnieje, nabierając czerwonawych odcieni. W dojrzałych grzybach talerze są brązowawe z brudnymi, rdzawoczerwonymi plamami.
Połóż: 1-5 cm długości i 3-8 mm grubości. Cały. Gładki, może być lekko pogrubiony u nasady. Może nie ma „spódnicy” jako takiej, ale zawsze pozostają resztki prywatnej zasłony w postaci umownie wyrażonego pierścienia. Nad pierścieniem noga gładka, jasna, żółtawa. Pod obrączką w tym samym kolorze co czapka, przykryta puszystą, miękką łuskowatą narzutą, czasem bardzo dobrze zaznaczoną. Z wiekiem narzuta ta ciemnieje, zmieniając kolor z żółto-złotego na rdzawy.
Na zdjęciu – bardzo stare, wysychające grzyby. Narzuta na nogach jest wyraźnie widoczna:
Miazga: jasny, biały lub żółtawy, bliżej podstawy łodygi może być ciemniejszy. Gęsty.
Zapach: prawie nie do odróżnienia.
Smak: gorzki.
proszek zarodników: brązowy.
Kontrowersje: elipsoidalny lub w kształcie fasoli, gładki, 7-8 * 4-6 mikronów.
Grzyb nie jest trujący, ale jest uważany za niejadalny ze względu na gorzki smak.
Szeroko rozpowszechniony w Europie, występujący od połowy lata (lipiec) do jesieni (wrzesień-październik). Rośnie w lasach dowolnego typu, może rosnąć na otwartych przestrzeniach; na ściółce lub gnijącym drewnie zakopanym w ziemi.
Zdjęcie: Andrzej.