Giardiasis

Ogólny opis choroby

Jest to pasożytnicza choroba jelit, która może dotknąć ludzi w każdym wieku. Zwierzęta i ptaki również cierpią na lambliozę.

Czynnikiem sprawczym tej infekcji są pierwotniaki – lamblia, które atakują jelita i wątrobę. Pasożytują w tych miejscach jelita cienkiego, gdzie wchłaniane są witaminy, pierwiastki śladowe i wszystkie składniki odżywcze. Giardia zużywają zasoby żywności, a człowiek rozwija niedobór krzemu, jodu, chromu, cynku, w wyniku czego praca ważnych narządów jest zaburzona^[3].

Giardia całkowicie zapewnia im środki do życia kosztem zakażonego organizmu. Te pierwotniaki mają dużą zdolność przetrwania - mogą istnieć bez ciała ludzkiego lub zwierzęcego do 4 dni lub do 18 dni w wodzie.

Choroba ta jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie, ale najczęściej dotyka ludzi w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej, gdzie często spożywa się nieuzdatnioną wodę. W naszym kraju również są dość wysokie wskaźniki tej choroby. Według statystyk około 20% światowej populacji jest zarażonych lamblią.

W 25% przypadków infekcja przebiega bezobjawowo, w połowie w postaci subklinicznej, aw 25% w postaci jawnej. W zależności od objawów klinicznych wyróżnia się takie formy lambliozy:

• E. - towarzyszy zapalenie dwunastnicy, zapalenie jelit i inne zaburzenia jelitowe;
• pozajelitowe przebiega w objawach alergicznych i zespole asteno-neurotycznym;
• żółciowo-trzustkowy może towarzyszyć zapalenie pęcherzyka żółciowego, objawy zapalenia trzustki i dyskinezy dróg żółciowych.
• mieszany.

W celu zdiagnozowania lambliozy bada się próbkę kału lub wykonuje się biopsję fragmentu tkanki jelita cienkiego.

Przyczyny lambliozy

Do zakażenia dochodzi zwykle drogą fekalno-ustną. Giardia odchodzi z kałem pacjenta. Pierwotniaki łatwo rozprzestrzeniają się w środowisku i dostają się do pożywienia. Często osoba nie wie jeszcze, że jest zarażona, ale jest już dystrybutorem choroby. 1 g kału pacjenta może zawierać do 2 milionów cyst lamblii. Aby zarazić się tym pasożytem jelitowym, wystarczy tylko 10-15 cyst. Giardia może być przenoszona przez króliki, świnki morskie, koty, psy i inne zwierzęta domowe. Muchy i karaluchy mogą być mechanicznymi przekaźnikami infekcji.

Tempo rozmnażania pierwotniaków w organizmie człowieka zależy od jakości żywienia. Na przykład podczas postu lub spożywania nadmiernych ilości białka liczba cyst dramatycznie spada. I odwrotnie, jeśli dana osoba zaczyna aktywnie spożywać węglowodany, lamblia zaczyna się szybko rozmnażać. Szczególnie aktywnie zwiększa liczbę pasożytów jelitowych o niskiej kwasowości żołądka. Czynniki ryzyka obejmują również:

• uzależnienie od narkotyków;
• nadmiar węglowodanów w diecie;
• niewystarczające spożycie pokarmów z błonnikiem roślinnym, a także brak pokarmu białkowego;
• długotrwałe stosowanie antybiotyków;
• odroczona resekcja żołądka;
• wiek lat 10;
• nieprawidłowe działanie układu odpornościowego.

W naszym kraju szczyt lambliozy występuje pod koniec wiosny i lata. W okresie jesienno-zimowym zapadalność jest znacznie niższa.

Pasożyty mogą dostać się do organizmu człowieka na następujące sposoby:

1. 1 woda - podczas korzystania z nieprzegotowanej wody wodociągowej, podczas pływania w basenie, podczas odwiedzania otwartych zbiorników wodnych;
2. 2 spożywczy – spożywanie produktów spożywczych, które nie zostały poddane wysokiej jakości obróbce cieplnej lub źle umytych jagód, owoców i warzyw;
3. 3 kontakt z gospodarstwem domowym - obecność owadów w mieszkaniu, przedwczesne mycie rąk przed jedzeniem lub po powrocie do domu. Czynniki wywołujące lambliozę mogą znajdować się na zabawkach, naczyniach, ubraniach.

Najbardziej narażeni na zarażenie się lambliozą są przedstawiciele takich zawodów jak kanalizacja, asystenci laboratoryjni w placówkach medycznych, pracownicy szkół i przedszkoli. Osoby, które mają takie złe nawyki, jak obgryzanie paznokci lub czapka długopisu, są również podatne na lambliozę.

Ryzyko inwazji wzrasta również, jeśli w domu mieszkają dzieci poniżej 10 roku życia.

Objawy Giardiasis

Torbiele są zlokalizowane w jelitach, dlatego objawy tej infekcji są bezpośrednio związane z przewodem pokarmowym. Tydzień po infekcji osoba zaczyna się martwić:

• rozstrój żołądka - częste luźne stolce z nieprzyjemnym zapachem, ale bez domieszek śluzu i krwi, charakterystycznych dla czerwonki;
• ból brzucha, zwykle podczas biegunki i po jej zakończeniu. Wrażenia bólowe mogą mieć różną intensywność: od łagodnego bólu po intensywne rozdzierające skurcze;
• wzdęcia, które powodują naruszenie mikroflory jelitowej. Wzdęcie może towarzyszyć ból brzucha i biegunka;
• zwiększa się wydzielanie śliny;
• zmniejszona masa ciała;
• objawy dyskinezy dróg żółciowych;
• nudności, utrata apetytu, odbijanie.

Powyższe objawy mogą niepokoić pacjenta przez 5-10 dni, następnie w zależności od stanu odporności objawy ustąpią lub choroba przejdzie w stan przewlekły.

Przewlekła lamblioza charakteryzuje się:

1. 1 zmniejszony apetyt;
2. 2 niestabilne stolce, gdy zaparcia ustępują niestrawności;
3. 3 bóle głowy i drażliwość;
4. 4 niestabilność emocjonalna;
5. 5 zjawisko pokrzywki lub zapalenia skóry;
6. 6 kseroza - łuszczenie się pięt w okresie jesienno-zimowym;
7. 7 rogowacenie grudkowe w okolicy barku;
8. 8 zapalenie jamy ustnej, zapalenie granicy warg;
9. 9 ból w prawym podżebrzu;
10. 10 krótkotrwały wzrost temperatury;
11. 11 kruchość włosów;
12. 12 skóra twarzy, szyi, pach i brzucha ulega żółtaczce.

Giardiozie mogą towarzyszyć zaburzenia alergiczne i neuropsychiatryczne. Na skórze pacjenta mogą pojawić się wysypki z silnym świądem, możliwe jest alergiczne zapalenie spojówek.

Towarzyszami lambliozy są często zmęczenie, zaburzenia koncentracji, pogorszenie wydajności, a nawet zawroty głowy. Zakażony pacjent nie otrzymuje wystarczającej ilości składników odżywczych, a organizm zużywa dużo energii na walkę z pasożytami.

Niekiedy można też zaobserwować zaburzenia ze strony układu oddechowego objawiające się astmą oskrzelową i nieżytem nosa.

Powikłanie lambliozy

Osoba zarażona lambliozą nie otrzymuje wystarczającej ilości składników odżywczych i witamin, co może prowadzić do:

• znaczny spadek masy ciała;
• niedokrwistość. W przypadku lambliozy witaminy z grupy B nie są dostatecznie wchłaniane, które biorą udział w tworzeniu nowych komórek i uczestniczą w procesach metabolicznych;
• obniżona odporność, w wyniku której zmniejsza się odporność organizmu na wirusy, bakterie i infekcje;
• zespół jelita drażliwego z zaburzeniami stolca, bólem brzucha i wzdęciami;
• wtórna fermentopatia, w której lamblie niszczą ściany komórkowe, co negatywnie wpływa na trawienie pokarmu;
• dysbioza - długotrwałe zatrucie i brak składników odżywczych może prowadzić do dystrofii u dzieci;
• rozmnażanie się w jelitach patogennej mikroflory w postaci gronkowców i grzybów Candida, które uszkadzają ściany komórkowe;
• odczulanie organizmu, które objawia się swędzącymi wysypkami na ciele;
• steatorrhea, w wyniku której pogarsza się wchłanianie tłuszczów w jelicie, podczas gdy w kale występuje duży nadmiar tłuszczu. Steatorrhea zawsze towarzyszy niestrawność;
• nietolerancja laktozy, której towarzyszą wzdęcia i wzdęcia.

Zapobieganie lambliozie

Zapobieganie tej chorobie ma na celu zapobieganie przedostawaniu się torbieli do jamy ustnej i przewodu pokarmowego. Główne środki zapobiegawcze obejmują:

1. 1 terminowe wykrycie infekcji z późniejszą prawidłową terapią;
2. 2 terminowe i regularne mycie rąk;
3. 3 ścisłe przestrzeganie zasad higieny;
4. 4 picie tylko wody butelkowanej lub przegotowanej;
5. 5 ochrona gleby i zbiorników wodnych przed inwazją pasożytów;
6. 6 regularne badania skatologiczne dzieci i pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych;
7. 7 nosić rękawiczki podczas prac ogrodniczych;
8. 8 zniszczyć owady w domu;
9. 9 dobrze myj owoce i warzywa;
10. 10 regularnie przeprowadzać leczenie przeciwlambliozowe u zwierząt;
11. 11 nie pływaj w zbiornikach stojącej wody.

Leczenie lambliozy w medycynie oficjalnej

Najpierw musisz poprawnie zdiagnozować i upewnić się, że pacjent naprawdę ma lambliozę. Terapia powinna mieć na celu zniszczenie pasożytów, które osiedliły się w jelitach.

Lekarz chorób zakaźnych, w zależności od czasu trwania choroby i chorób towarzyszących, przepisuje leki. Terapię lambliozy należy prowadzić etapami:

• na początek musisz spróbować mechanicznie usunąć maksymalną liczbę cyst, aby zmniejszyć objawy zatrucia. Aby to zrobić, musisz włączyć do diety produkty bogate w błonnik, zrezygnować z produktów mlecznych i węglowodanów, pić dużo płynów;
• kolejnym etapem jest przyjmowanie leków przeciwpasożytniczych;
• ostatnim etapem jest przywrócenie układu odpornościowego i mikroflory jelitowej.

Uwaga!

Administracja nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek próby wykorzystania dostarczonych informacji i nie gwarantuje, że nie zaszkodzi to osobiście. Materiały nie mogą służyć do przepisywania leczenia i stawiania diagnozy. Zawsze skonsultuj się z lekarzem specjalistą!