Gigantyczna świnia (Leucopaxillus giganteus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Tricholomataceae (Tricholomovye lub Riadovkovye)
- Rodz: Leucopaxillus (Biała Świnia)
- Typ: Leucopaxillus giganteus (Wielka Świnia)
- Gigantyczny mówca
Gigantyczna świnia (łac. Leucopaxillus giganteus) to gatunek grzyba zaliczany do rodzaju Leucopaxillus z rodziny Ryadovkovye (Tricholomataceae).
Nie należy do rodzaju mówców, ale do rodzaju świń (nie świń). Jednak oba rodzaje pochodzą z tej samej rodziny.
To duży grzyb. Kapelusz o średnicy 10-30 cm, lekko lejkowaty, klapowany, pofalowany wzdłuż krawędzi, biało-żółty. Talerze są białe, później kremowe. Noga jest jednokolorowa z czapką. Miąższ biały, gęsty, o pudrowym zapachu, bez większego smaku.
Gigantyczna świnia znajduje się na leśnych polanach w europejskiej części Naszego Kraju i na Kaukazie. Czasami tworzy „pierścienie czarownic”.
Jadalne, ale może powodować rozstrój żołądka. Przeciętny, warunkowo jadalny grzyb czwartej kategorii, używany świeży (po 4-15 minutach gotowania) lub solony. Zaleca się używać tylko młodych grzybów. Stare są nieco gorzkie i nadają się tylko do suszenia. Miąższ grzyba zawiera antybiotyk, który zabija prątki gruźlicy – klitocybinę A i B.