Geopora Sumner (Geopora sumneriana)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Pezizomycetes (Pezizomycetes)
- Podklasa: Pezizomycetidae (Pezizomycetes)
- Zamówienie: Pezizales (Pezizales)
- Rodzina: Pyronemataceae (Pyronemiczne)
- Rodzaj: Geopora (Geopora)
- Typ: Geopora sumneriana (Geopora Sumner)
:
- Lachnea sumneriana
- Lachnea sumneriana
- Sumneryjski cmentarzysko
- Sarcosphaera sumneriana
Geopora Sumner jest dość dużym geoporem, znacznie większym niż geopora sosnowa i geopora piaskowa. Gatunek ten rośnie w małych grupach i występuje wyłącznie tam, gdzie rosną drzewa cedrowe.
W początkowej fazie rozwoju owocnik ma kulisty kształt i jest prawie całkowicie ukryty pod ziemią. Stopniowo, w miarę wzrostu, przybiera formę kopuły i wreszcie wychodzi na otwartą powierzchnię.
Dorosły grzyb ma mniej więcej kształt miseczki w kształcie gwiazdy, nie rozkłada się do płaskiego spodka. W wieku dorosłym średnica może przekraczać 5-7 cm. Wysokość – do 5 cm.
Perydium (ściana owocnika) brązowa. Cała zewnętrzna powierzchnia pokryta jest bardzo wąskimi długimi włosami o brązowych odcieniach, włosy są szczególnie gęsto u młodych okazów.
Hymen (wewnętrzna strona z warstwą zarodnikową) idealnie gładka, w kolorze od kremowego do jasnoszarego.
Pod mikroskopem:
Asci i zarodniki wyróżniają się dużym rozmiarem. Zarodniki mogą osiągnąć 30-36*15 mikronów.
Miazga: dość gruby, ale bardzo delikatny.
Zapach i smak: prawie nie do odróżnienia. Geopore Sumner pachnie tak samo jak podłoże, z którego wyrosło, czyli igły, piasek i wilgoć.
Niejadalny.
Uważany za gatunek wiosenny, istnieją doniesienia o znaleziskach w marcu i kwietniu. Jest jednak możliwe, że podczas ciepłych zim owocnik może wypłynąć na powierzchnię w okresie styczeń-luty (Krym). Rośnie w dużych grupach w lasach cedrowych i alejach.
Geopore Sumner jest bardzo podobna do sosny Geopore, a jeśli w lesie iglastym występują świerki i kerdy, dokładne określenie rodzaju geoporu może być trudne. Jest to jednak mało prawdopodobne, aby miało to poważne konsekwencje gastronomiczne: oba gatunki nie nadają się do spożycia przez ludzi. Jednak jedna z włoskich stron opublikowała prosty i niezawodny sposób na odróżnienie geoporu Sumner od sosnowego: „w razie wątpliwości jedno spojrzenie na wielkość zarodników może rozwiać te wątpliwości”. Wyobrażam sobie więc amatora grzybiarza z koszykiem, w którym dokładnie między śniadaniem a butelką wody mineralnej stoi mikroskop.