Biała świnia goryczki (Leucopaxillus gentianeus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Typ: Leucopaxillus gentianeus (biała świnia goryczki)
:
- Leucopaxillus amarus (przestarzały)
- Leukopaxillus goryczka
- Biała świnia gorzka
Kapelusz: Średnica 3-12(20) cm, ciemna lub jasnobrązowa, jaśniejsza na brzegach, początkowo wypukła, później płaska, gładka, czasem lekko sękowata, lekko karbowana wzdłuż krawędzi.
Hymenofor: płytkowy. Płytki są częste, różnej długości, przylegające lub karbowane, często lekko opadające wzdłuż łodygi, białe, później kremowe.
Noga: 4-8 x 1-2 cm. Biała, gładka lub lekko maczugowata.
Miazga: gęsty, biały lub żółtawy, o pudrowym zapachu i niemożliwie gorzkim smaku. Kolor kroju nie zmienia się.
Odcisk zarodników: biały.
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych (świerkowych, sosnowych). Znalazłem te grzyby wyłącznie pod choinkami. Czasami tworzy kręgi „czarownic”. Występuje w naszym kraju i krajach sąsiednich, ale dość rzadko. Żyje również w Ameryce Północnej i Europie Zachodniej.
Lato, wczesna jesień.
Grzyb nie jest trujący, ale ze względu na wyjątkowo gorzki smak jest niejadalny, choć niektóre źródła podają, że po wielokrotnym moczeniu nadaje się do solenia.
Wygląda jak jakieś brązowe rzędy – na przykład łuskowate, ale warto skosztować i wszystko staje się jasne.