Cukier Exidia (Exidia saccharina)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Auriculariomycetidae
- Zamówienie: Auriculariales (Auriculariales)
- Rodzina: Exidiaceae (Exidiaceae)
- Rodzaj: Exidia (Exidia)
- Typ: Exidia saccharina (cukier Exidia)
:
- Tremella spiculosa var. sacharyna
- Tremella sacharyna
- Ulocolla saccharina
- Dacrymyces saccharinus
Ciało owocowe w młodości przypomina gęstą oleistą kroplę, następnie wyrasta w nieregularnie ukształtowaną kanciasto pofałdowaną, falistą formację o średnicy 1-3 centymetrów, przylegającą do drewna wąskim bokiem. Owocniki znajdujące się w pobliżu mogą łączyć się w duże grupy do 20 cm, wysokość takich agregatów wynosi około 2,5-3, ewentualnie do 5 centymetrów.
Powierzchnia jest gładka, błyszcząca, błyszcząca. W zwojach i fałdach na powierzchni młodych owocników znajdują się rozproszone, rzadkie „brodawki”, które z wiekiem zanikają. Warstwa zarodnikowa (hymenum) znajduje się na całej powierzchni, dlatego gdy zarodniki dojrzewają, staje się matowa, jakby „zakurzona”.
Kolor bursztynowy, miodowy, żółto-brązowy, pomarańczowo-brązowy, przypominający kolor karmelu lub palonego cukru. Wraz z wiekiem lub suszeniem owocnik ciemnieje, nabierając kasztanowych, ciemnobrązowych odcieni, aż do czerni.
Tekstura miazgi jest dość gęsta, galaretowata, galaretowata, elastyczna, elastyczna, przepuszczająca światło. Po wyschnięciu twardnieje i czernieje, zachowując zdolność regeneracji, a po deszczach może ponownie się rozwijać.
Zapach i smak: nie wyrażone.
proszek zarodników: biały.
Kontrowersje: cylindryczne, gładkie, szkliste, nieamyloidowe, 9,5-15 x 3,5-5 mikronów.
Ukazuje się w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Rośnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni, przy krótkotrwałych przymrozkach zachowuje zdolność do regeneracji, wytrzymuje temperatury do -5°C.
Na opadłych pniach, opadłych gałęziach i posuszu drzew iglastych preferuje sosnę i świerk.
Eksydia cukrowa jest uważana za niejadalną.
Drżenie liści (Phaeotremella foliacea)
Rośnie również głównie na drewnie iglastym, ale nie na samym drewnie, ale pasożytuje na grzybach z gatunku Stereum. Jego owocniki tworzą wyraźniejsze i węższe „płatki”.
Zdjęcie: Aleksander, Andrzej, Maria.