Kwiat eremurusa (shiryash): zdjęcie, opis, sadzenie, pielęgnacja, odporność na zimę

Kwiat eremurusa wygląda atrakcyjnie w projektowaniu ogrodu i nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Ale przed posadzeniem rośliny warto przestudiować jej wymagania dotyczące warunków.

Opis rośliny

Eremurus lub shiryash (Eremurus) to wieloletnia roślina zielna z rodziny Xanthorreaceae. Ma krótki mięsisty kłącze, procesy mają kształt wrzecionowaty lub cylindryczny. Łodyga kwiatu jest pojedyncza, naga. Liście wyrastają bezpośrednio z korzenia i tworzą rozetę u podstawy krzewu. Płyty są płaskie, liniowo-trójścienne, w dolnej części załamane.

Roślina wieloletnia jest powszechna w południowych regionach Europy, a także w Azji Środkowej i Zachodniej w regionach suchych. W naszym kraju można spotkać roślinę na Krymie i na Kaukazie. Kwiat osiada na obszarach słonecznych, preferuje gleby piaszczyste lub piaszczyste.

Kwiat eremurusa, w zależności od gatunku, może osiągnąć 0,5-3 m wysokości.

Zimotrwalosc eremurus

Roślina wieloletnia ma średnią mrozoodporność. W klimacie umiarkowanym eremurus może wytrzymać temperatury do -28°C. Jednocześnie kłącza rośliny wymagają starannego ocieplenia przed mrozem i wiatrem.

Kiedy kwitnie eremurus?

Eremurus przynosi białe, żółte, różowe lub brązowe pąki, tworząc duży pędzel, wczesnym latem – pod koniec maja lub na początku czerwca. Wieloletnie kwiatostany są długie, do 60 cm, lekko spiczaste na wierzchołku.

Okres kwitnienia eremurusa trwa około miesiąca. Następnie powstają owoce – kuliste trzykomórkowe skrzynki o pomarszczonej lub gładkiej powierzchni.

Jakie rodzaje i odmiany wybrać?

Zdjęcia kwiatów eremurus w klombie pokazują, że roślina wieloletnia jest reprezentowana przez dużą liczbę odmian. Istnieje kilka rodzajów najpopularniejszych wśród ogrodników.

Eremurus angustifolia

Shiryash wąskolistny lub Bunge (Eremurus stenophyllus) – bylina do 1,7 m wysokości. Ma mocne proste pędy i krótki pionowy korzeń z procesami podobnymi do sznurka. Liście rośliny są niebieskozielone, liczne, tylko około 2 cm szerokości. Kwiatostany mają kształt cylindryczny, składają się z małych pąków z okwiatem w kształcie dzwonu.

Kwiatostany eremurusa wąskolistnego mogą osiągać 80 cm długości

Eremurus jest cudowny

Shiryash cudowny, czyli reprezentatywny (Eremurus spectabilis) osiąga 2 m nad ziemią. Kwitnie średnio, zwykle w maju. Zdjęcie i opis odmiany żółtej eremurus pokazują, że pąki odmiany są małe z długimi pręcikami. Liście są niebieskawe, z szorstką krawędzią.

Wspaniały shiryash zaczyna kwitnąć po raz pierwszy 5-8 lat po posadzeniu

Eremurus himalajski

Himalayan eremurus (Eremurus himalaicus) występuje naturalnie w północno-wschodnim Afganistanie i Himalajach Zachodnich. Dorasta do 1,8 m nad ziemią, łodyga jest naga, błyszcząca, liście stępione jasnozielone, do 67 cm długości. Roślina ma kwiatostany cylindryczne, składające się z pąków o średnicy do 4 cm z białymi płatkami i cienkimi nitkami. Okres dekoracyjny rozpoczyna się w czerwcu i trwa do połowy lata.

Himalayan Shiryash jest znany w kulturze od 1881 roku

Eremurus potężny

Potężny shiryash (Eremurus robustus) – roślina do 1,2 m nad ziemią. Wytwarza liczne białe lub jasnoróżowe pąki, które wyróżniają się na tle ciemnozielonych liści. Zarówno na talerzach, jak i na gołej łodydze kwiatu występuje niewielki niebieskawy nalot.

Potężny eremurus rośnie u podnóża Tien Shan

Eremurus krymski

Eremurus krymski (Eremurus tauricus) to gatunek endemiczny, który rośnie w warunkach naturalnych tylko na Krymie i niektórych regionach Zakaukazia. Ma proste, bezlistne pędy i długie, szerokoliniowe liście do 60 cm. Zdjęcia i opisy krymskiego eremurusa pokazują, że gatunek przynosi wierzchołkowe śnieżnobiałe kwiatostany. Roślina wieloletnia odporna na suszę, często spotykana w lasach sosnowych i lekkich lasach liściastych, na wapieniach i łupkach.

Kwiaty w krymskim Shiryash pojawiają się od maja do lipca

Eremurus Ałtaj

Altai eremurus (Eremurus altaicus) wznosi się do 1,2 m nad ziemią. Ma krótkie, grube kłącze i zabudowane liście wyrostka mieczykowatego lub liniowo-lancetowatego. Długość talerzy ok. 40 cm. Roślina kwitnie jasnożółtymi pąkami, zebranymi w pędzelki o długości do 30 cm.

Ałtaj Shiryash można spotkać w Ałtaju, a także w krajach Azji Środkowej

Jak sadzić eremurus

Uprawa eremurusa i opieka nad nim nie wiąże się z dużymi trudnościami. W otwartym terenie roślina przenosi się jesienią – zwykle od początku do połowy września. Na terenie wieloletnim wybiera się słoneczne i otwarte miejsce z dobrze przepuszczalną glebą. Roślina potrzebuje gleby obojętnej lub lekko zasadowej, można ją postawić na kamienistym podłożu.

Algorytm sadzenia kwiatów wygląda tak:

1. Wybrany obszar jest wykopywany, jeśli to konieczne, tworząc podniesiony klomb dla rośliny.
2. Doły są przygotowywane w zależności od liczby roślin do głębokości 30 cm.
3. Na dno otworów wlewa się kamyki lub pokruszony kamień, a na wierzch kładzie się warstwę żyznej gleby z mieszanki piasku, sodowej ziemi i kompostu.
4. Ostrożnie wrzuć sadzonki do dołów i wyprostuj korzenie na boki.
5. Wypełnij dziury do końca i delikatnie ubij ziemię rękami.
6. Produkuj obfite podlewanie letnią wodą.

Jeśli musisz umieścić kilka roślin na stronie, między nimi pozostaje 50 cm wolnego miejsca.

Pielęgnacja Eremurusa w ogrodzie

Opieka nad eremurusem ogrodowym jest dość prosta. Przy prawidłowym sadzeniu roślina szybko się zakorzenia, w przyszłości wystarczy zadbać o jej odpowiednią pielęgnację.

Podlewanie

Roślina jest odporna na suszę i nie wymaga dużej ilości wilgoci. Jeśli posadzisz eremurus wiosną, wystarczy obficie podlewać przez 3-4 tygodnie przed ukorzenieniem. Po zakorzenieniu się kwiatu w ziemi intensywność wilgoci zostaje zredukowana do minimum. Podlewanie odbywa się tylko w czasie upałów przy długim braku opadów. Podczas sadzenia jesienią konieczne jest zwilżenie gleby przed pierwszymi chłodami.

Do podlewania kwiatu używaj osiadłej letniej wody. Nakłada się na glebę przy braku jasnego słońca, rano lub wieczorem.

Najlepszy opatrunek eremurus

Wiosną można karmić eremurus złożonym preparatem o zawartości azotu lub zgniłego obornika. Nawozy przyczynią się do wzrostu zielonej masy i późniejszego obfitego kwitnienia.

Wraz z nadejściem jesieni do gleby na miejscu dodaje się superfosfat w ilości 40 g na 1 m². Opatrunek górny wzmocni wytrzymałość kwiatu i zwiększy jego odporność na zimę. Generalnie uprawa nie potrzebuje obfitych nawozów – roślina wieloletnia najlepiej czuje się na ubogiej glebie.

Lamówka

Kwiat nie wymaga ozdobnej fryzury. Jednak latem zaleca się usuwanie zwiędłych pędów wraz z zasuszonymi pąkami – pozwoli to zachować atrakcyjność byliny.

Przycinanie jesienne odbywa się dopiero po naturalnym zażółceniu liści. Zielonych płytek nie można dotykać – nadal odżywiają kłącze kwiatu. Jeśli przytniesz liście z wyprzedzeniem, ucierpi mrozoodporność rośliny wieloletniej.

podpory

Nisko rosnące odmiany kwiatów nie wymagają podparcia podczas uprawy. Ale obok wysokich krzewów zaleca się instalowanie drewnianych słupów do wiązania łodyg. W okresie kwitnienia roślina wieloletnia może oderwać się od silnych wiatrów.

Możesz przywiązać eremurus do podparcia do ogrodzenia lub drewnianego ogrodzenia

Zimowanie

Wieloletni eremurus dobrze zimuje bez starannego schronienia na środkowym pasie iw regionie moskiewskim. Wraz z nadejściem jesieni wystarczy ciasno ściółkować resztki rośliny liśćmi i świerkowymi gałązkami warstwą około 20 cm. Schłodzenie do -30 ° C w tym przypadku nie zaszkodzi kwiatowi.

Eremurus na Syberii potrzebuje bardziej starannego schronienia. Nad kwietnikiem budowana jest konstrukcja ramowa, na którą naciąga się agrowłókno, a następnie bylinę dodatkowo izoluje się gałązkami iglastymi. Jeśli zima ma być bardzo mroźna, możesz po prostu wykopać kwiatek z ziemi i umieścić go w suchej ciemnej piwnicy do wiosny.

Kiedy i jak przeszczepić eremurus

Od czasu do czasu kwiat na stronie wymaga przeszczepu. Mniej więcej raz na cztery lata roślina wieloletnia jest starannie wykopywana z ziemi, a kłącza sortowane. Największe i najzdrowsze okazy sadzi się w pojedynczych dołkach, małe bulwy umieszcza się w małych grupach we wspólnych wnękach.

Eremurus można sadzić wczesną wiosną lub w połowie jesieni. Kwiat musi odpoczywać, w przeciwnym razie będzie mu trudniej zakorzenić się w glebie.

Jak rozmnażać eremurus

Do rozmnażania eremurus stosuje się dwie metody – wegetatywną i nasienną. Pierwszy jest częściej stosowany, ponieważ pozwala wcześniej czekać na kwitnienie.

Przez podział

Kwiat aktywnie rozmnaża się przez rozety potomne, które wyłaniają się z ziemi obok głównej rośliny. Dzieci są przeszczepiane zgodnie z następującym schematem:

1. Ostrożnie oddziel małą rozetę od kłącza.
2. Shiryash jest traktowany środkiem grzybobójczym i stymulatorem tworzenia korzeni w celu szybkiego wszczepienia.
3. Przenieś roślinę potomną do przygotowanej dziury.
4. Obficie posypać ziemią i wodą.

Metodę podziału stosuje się zwykle co 5-6 lat. Zabieg zaleca się przeprowadzić pod koniec lata lub na początku jesieni, pod koniec kwitnienia.

Jeśli dzieci nie oddzielają się od dorosłego eremurusa lekkim naciskiem, warto zostawić je na miejscu do przyszłego roku

Nasiona

Kwiat można rozmnażać przez nasiona. Sadzenie roślin na sadzonki odbywa się zwykle jesienią pod koniec września lub na początku października. W przypadku rośliny wieloletniej wybiera się pojemnik o głębokości do 12 cm i wypełnia pożywną, ale lekką glebą.

Algorytm sadzenia kwiatów jest używany w następujący sposób:

1. Nasiona wysiewa się w wilgotnej glebie na głębokość 1,5 cm.
2. Obficie podlewaj glebę i przykryj pojemnik plastikową folią.
3. Przy regularnym wietrzeniu kwiat kiełkuje w temperaturze około 15 ° C.
4. W razie potrzeby ponownie zwilż glebę.

Wystrzelenia eremurus pojawiają się dość późno – nie wcześniej niż wczesną wiosną. Pojedyncze sadzonki mogą kiełkować do dwóch lat. Po raz pierwszy sadzonki wynoszone są na świeże powietrze rok po posadzeniu, po uprzednim rozłożeniu roślin do poszczególnych doniczek. Na zimę kwiat nie jest usuwany do pokoju, ale jest starannie przykrywany kompostem lub świerkowymi gałęziami. Wzmocnione rośliny przesadza się na otwarty teren dopiero po trzech latach.

Choroby i szkodniki

Ozdobny kwiat, jeśli naruszone zostaną zasady opieki, może cierpieć na pewne choroby i szkodniki. Zagrożeniem dla niego jest:

• mszyca – mały owad żywi się sokami roślinnymi i spowalnia rozwój kwiatu;
  
  

  Od mszyc dobrze pomaga spryskiwanie wodą z mydłem

• myszy – szkodnik uszkadza korzenie eremurus i powoduje szybką śmierć rośliny;
  
  

  Myszy można pozbyć się zatrutymi przynętami

• chloroza – wieloletnie liście z tą chorobą bledną i żółkną;
  
  

  Chloroza wpływa na shiryash na zbyt ubogiej glebie o niskiej zawartości żelaza

• rdza – na blaszkach rośliny tworzą się ciemne kreski i plamy, stopniowo zanika zieleń.
  
  

  Rdza na eremurusie rozwija się przy mokrej i ciepłej pogodzie

Zaleca się leczenie byliny z grzybów preparatami Fitosporin, Skor lub Topaz, a także siarczanem miedzi. Opryskiwanie przeprowadza się przy pierwszych oznakach dolegliwości, poważnie dotknięte rośliny są po prostu usuwane z miejsca.

Dlaczego eremurus nie kwitnie

Jeśli eremurus nie przynosi pędzli kwiatowych, należy przede wszystkim obliczyć wiek rośliny. Bylina zaczyna kwitnąć w czwartym roku życia, u niektórych odmian pierwsze pąki pojawiają się po 6-8 latach.

Jeśli dorosły eremurus nie kwitnie, może to wynikać z kilku powodów:

• brak światła słonecznego;
• nadmiar wilgoci;
• niskie temperatury.

Najłatwiej jest ożywić eremurus, jeśli nie kwitnie z powodu nasiąkania wodą. W takim przypadku konieczne jest zmniejszenie częstotliwości podlewania, aw przyszłości nie zalewanie kultury. Jeśli roślina wieloletnia zostanie posadzona w niefortunnym miejscu i brakuje mu ciepła i światła, pozostaje tylko ją wykopać i przenieść w bardziej odpowiednie miejsce.

Zdjęcie eremurusa w projektowaniu krajobrazu

W projektowaniu krajobrazu eremurus jest dość szeroko stosowany – kwiat jest bardzo dekoracyjny, wytrzymały i nie wymaga kompleksowej pielęgnacji. W ogrodzie sadzi się byliny jako część artystycznych rabat kwiatowych, łącząc je z innymi kulturami. W szczególności dobrymi sąsiadami kwiatu są:

• róże i gelenium;
• rudbekia;
• lawenda;
• gorączka;
• lilie i mieczyk;
• tęczówki.

Możesz umieścić kwiat w słonecznym miejscu o suchej kamienistej glebie. Bylina nie cierpi na bezpośrednie działanie promieni słonecznych i nie traci jasności koloru.

Eremurus harmonijnie wygląda w skalniakach obok ozdobnych zbóż

Wysokie odmiany roślin pozwalają na tworzenie żywopłotów i obrzeży w ogrodzie. W kwietniku kultura jest umieszczona w tle, aby nie blokowała innych bylin.

Eremurus długo nie blaknie w wodzie, dlatego często używa się go do cięcia.

Wnioski

Kwiat eremurusa jest bezpretensjonalny, sąsiaduje z większością innych bylin w ogrodzie i rzadko cierpi na grzyby. Główną wadą rośliny jest powolny rozwój po posadzeniu.

Recenzje o eremurusie