Jadalny strobiliurus (Strobielurus esculentus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Physalacriaceae (Physalacriae)
- Rodzaj: Strobilurus (Strobiliurus)
- Typ: Strobilurus esculentus (strobilurus jadalny)
- Strobilurus soczysty
Kapelusz:
początkowo kapelusz ma kształt półkuli, a następnie, w miarę dojrzewania, staje się prosty. Czapka ma trzy cale średnicy. Kolor waha się od jasnobrązowego do ciemnych odcieni. Czapka jest lekko pofalowana na brzegach. Dorosłe grzyby mają mały, rzucający się w oczy guzek. W deszczową pogodę powierzchnia czapki jest śliska. W wersji suchej – matowej, aksamitnej i matowej.
Dokumentacja:
niezbyt częste, z płytami pośrednimi. Talerze są początkowo białawe, a następnie przybierają szarawy odcień.
Proszek zarodników:
jasnokremowa.
Noga:
dość cienki, tylko 1-3 mm grubości, 2-5 cm wysokości. Sztywna, pusta, w górnej części jaśniejszy odcień. Łodyga ma podstawę przypominającą korzeń z wełnistymi pasmami wrastającymi w łodygę. Powierzchnia łodygi jest żółto-brązowa, ochra, ale pod ziemią jest owłosione.
Sprzeczanie się:
gładka, bezbarwna w formie elipsy. Cystydia raczej wąskie, tępe, wrzecionowate.
Miazga:
gęsty, biały. Miąższ jest bardzo mały, cienki, ma przyjemny zapach.
Strobiliurus jadalny przypomina korzeń pseudohyatula jadalny. Psvedagiatulu charakteryzuje się zaokrąglonymi, szerokimi cystydami.
Jak sama nazwa wskazuje, grzyb Strobiliurus – jadalny.
Jadalny strobiliurus występuje wyłącznie w świerku lub miesza się z lasami świerkowymi. Rośnie na szyszkach świerkowych wykiełkowanych w glebie oraz na szyszkach leżących na ziemi w miejscach o dużej wilgotności. Owocowanie wczesną wiosną i późną jesienią. Na szyszkach tworzy się kilka owocników.
Film o grzybie Strobiliurus jadalnym:
Słowo esculentus w nazwie grzyba oznacza „jadalny”.