Cytidia wierzbowa (Cytidia salicina)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Corticiales
  • Rodzina: Corticiaceae (Corticiaceae)
  • Rodzaj: Cytidia (Cytidia)
  • Typ: Cytidia salicina (wierzba Cytidia)

:

  • salicyna Terana
  • Lomatia salicyna
  • salicyna Lomaty
  • Świecące miasto
  • Aurcularia salicina
  • Kora wierzby
  • Thelefora salicyna

Owocniki są jasne, intensywnie czerwone (odcień od pomarańczowoczerwonego do burgundowego i czerwonofioletowego), o średnicy od 3 do 10 mm, mniej lub bardziej zaokrąglone, otwarte z otuliną krawędzią lub nawet otwarcie wygięte, łatwo oddzielające się od podłoże . Znajdują się w grupach, początkowo pojedynczo, w miarę wzrostu mogą się łączyć, tworząc plamy i paski o długości ponad 10 cm. Powierzchnia od prawie równej do mniej lub bardziej promieniście pomarszczona, matowa, przy deszczowej pogodzie może być śluzowata. Konsystencja galaretowata, gęsta. Suszone okazy stają się twarde, mają kształt rogów, ale nie blakną.

Cytydia wierzbowe – na potwierdzenie swojej nazwy – rosną na martwych gałązkach wierzb i topoli, niezbyt wysoko nad ziemią i najlepiej czują się w miejscach wilgotnych, w tym na terenach górskich. Okres aktywnego wzrostu od wiosny do jesieni, w łagodnym klimacie przez cały rok.

Grzyb niejadalny.

Rosnąca na martwym drewnie i suchym drewnie liściastym flebia promienista różni się od cytidiów wierzbowych większymi rozmiarami (zarówno pojedyncze owocniki, jak i ich konglomeraty), znacznie bardziej pofałdowaną powierzchnią, postrzępioną krawędzią, kolorystyką (bardziej pomarańczowy), a zmiana koloru podczas suszenia i zamrażania (czernienie lub blaknie w zależności od okoliczności).

Zdjęcie: Larissa

Dodaj komentarz