Grzyb krzywy (Agaricus abruptibulbus)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Agaricaceae (pieczarki)
  • Rodz: Agaricus (pieczarka)
  • Typ: Agaricus abruptibulbus (krzywy grzyb)

Grzyb krzywoliniowy (Agaricus abruptibulbus) zdjęcie i opis

Czapka tego grzyba osiąga średnicę 7-10 cm, początkowo wygląda jak tępy dzwon, a następnie ścięty stożek z płytkami pokrytymi welonem i zakrzywionymi krawędziami. Z biegiem czasu staje się prosty. Powierzchnia czapki jest jedwabista, biała lub kremowa (z wiekiem nabiera odcienia ochry). W miejscach uszkodzeń lub po naciśnięciu zmienia kolor na żółty.

Grzyb ma cienkie, częste, wolne blaszki, które początkowo mają kolor biały, następnie zmienia kolor na czerwono-brązowy, a pod koniec okresu wzrostu staje się czarno-brązowy. Proszek zarodników jest ciemnobrązowy.

Zakrzywiona pieczarka ma gładką cylindryczną nogę o średnicy około 2 cm i wysokości do 8 cm, rozszerzającą się w kierunku podstawy. Szypułka jest włóknista, z guzkową podstawą, z wiekiem staje się pusta, ma kolor zbliżony do kapelusza, a po naciśnięciu żółknie. Pierścień na nodze jest jednowarstwowy, zwisający, szeroki i cienki.

Grzyb składa się z mięsistej, gęstej miazgi, żółtawej lub białej, lekko żółknącej na kroju, o charakterystycznym zapachu anyżu.

Grzyb krzywoliniowy (Agaricus abruptibulbus) zdjęcie i opis

Rośnie w lasach iglastych od połowy lata do października. Lubi rosnąć na dnie lasu, często spotykany w grupach, ale czasami można spotkać pojedyncze okazy.

To jadalny pyszny grzyb., w smaku w niczym nie ustępuje pieczarkom polnym i jest używany w ten sam sposób (w pierwszym i drugim daniu, gotowany, marynowany lub solony).

Zakrzywiona pieczarka z wyglądu przypomina bladego perkoza, ale w przeciwieństwie do niego ma silny zapach anyżu, u podstawy nie ma Volvo, a po naciśnięciu tworzą się żółtawe plamy. Trudniej odróżnić go od pieczarki polnej, charakterystyczną cechą może być jedynie miejsce występowania (bory iglaste) i początek owocowania.

Dodaj komentarz