Cordyceps ophioglossoides (Tolypocladium ophioglossoides)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Sordariomycetes (Sordariomycetes)
- Podklasa: Hypocreomycetidae (Hypocreomycetes)
- Zamówienie: Hypocreales (Hypocreales)
- Rodzina: Ophiocordycipitaceae (Ophiocordyceps)
- Rodz: Tolypocladium (Tolipokladium)
- Typ: Tolypocladium ophioglossoides (Ophioglossoid cordyceps)
Owocnik kordycepsu ophioglossoid:
Dla obserwatora Cordyceps ophioglossus pojawia się nie w postaci owocnika, ale w postaci zrębu – maczugowatej, spłaszczonej formacji o bokach 4-8 cm wysokości i 1-3 cm grubości, na powierzchni które maleńkie, czarne w młodości, potem białawe owocniki rosną. Zrąb ciągnie się pod ziemią, przynajmniej tej samej wielkości co część nadziemna, i zakorzenia się w szczątkach podziemnego grzyba z rodzaju Elaphomyces, zwanego również fałszywą truflą. Część podziemna ma kolor żółty lub jasnobrązowy, część naziemna jest zwykle czarno-brązowa lub czerwonawa; dojrzewające pryszczkowate perytecja może je nieco rozjaśnić. W przekroju zrąb jest pusty, z żółtawą włóknistą miazgą.
Proszek zarodników:
Białawy.
Spread:
Ophioglossoid Cordyceps rośnie od połowy sierpnia do końca października w lasach różnych typów, polując na owocodajne „trufle” z rodzaju Elaphomyces. Z dużą ilością „gospodarzy” można spotkać w dużych grupach. Więc oczywiście rzadkie.
Podobne gatunki:
Najczęstsze jest pomylenie kordycepsu ophioglossoides z jakimś rodzajem geoglossum, na przykład Geoglossum nigritum – wszystkie te grzyby są rzadkie i mało znane człowiekowi. W przeciwieństwie do geoglossum, które jest reprezentowane przez normalny owocnik, powierzchnia zrębu kordycepsu jest usiana małymi pryszczami, jasnymi (nie czarnymi) i włóknistymi na nacięciu. Cóż, oczywiście „trufla” u podstawy.