Pojęcie współczucia (dobrze rozwinięte religijnie w buddyzmie i chrześcijaństwie) jest obecnie badane na poziomie skanowania mózgu i psychologii pozytywnej. Współczujące, życzliwe i współczujące działania osoby, oprócz korzyści dla środowiska, przynoszą korzyści samej osobie. W ramach współczującego stylu życia osoba:
Przyczyną tak pozytywnego wpływu współczującego stylu życia na zdrowie człowieka jest fakt, że proces dawania faktycznie czyni nas szczęśliwszymi niż otrzymywanie. Z pozytywnej perspektywy psychologii współczucie jest wyewoluowaną właściwością ludzkiej natury, zakorzenioną w naszych mózgach i biologii. Innymi słowy, w trakcie ewolucji osoba zdobyła pozytywne doświadczenia z przejawów empatii i życzliwości. W ten sposób znaleźliśmy alternatywę dla egoizmu.
Według badań współczucie jest rzeczywiście nabytą ludzką cechą, która jest ważna dla utrzymania zdrowia, a nawet przetrwania nas jako gatunku. Kolejnym potwierdzeniem jest eksperyment przeprowadzony na Harvardzie prawie 30 lat temu. Oglądając film o dobroczynności Matki Teresy w Kalkucie, która poświęciła swoje życie pomocy biednym dzieciom w Indiach, widzowie doświadczyli zwiększonego tętna, a także pozytywnych zmian ciśnienia krwi.