Pajęczyna błoniasta (Cortinarius paleaceus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius paleaceus (pajęczyna błoniasta)
Opis:
Czapka o średnicy 2-3 (3,5) cm, dzwonkowata, wypukła z ostrym guzkiem wyrostka sutkowatego, ciemnobrązowa, brązowobrązowa, czasem z promienistymi jasnobrązowymi paskami, przy suchej pogodzie ochrowobrązowa, z białawo-filcowymi łuskami , szczególnie widoczne bliżej krawędzi i resztki lekkiego woalu na krawędzi.
Płytki są rzadkie, szerokie, z zębem lub wolne, brązowe, potem rdzawobrązowe.
Noga długa, 8-10 (15) cm i 0,3-0,5 cm średnicy, cienka, zakrzywiona u nasady, twarda, włóknista, pusta wewnątrz, brązowo-brązowa, pokryta białawym jedwabistym filcem paski, z dużymi szarymi łuskami u podstawy.
Miąższ cienki, kruchy, jędrny w łodydze, brązowawy, bezwonny, zgodnie z literaturą pachnący geranium.
Spread:
Pajęczyna rośnie od końca lipca do połowy września w lesie mieszanym (brzozowym), wokół bagien, w mchach, niezbyt często, czasem obficie.
Podobieństwo:
Pajęczyna błoniasta ma bardzo zbliżony wygląd, błoniasta pajęczyna-dzika, która wyróżnia się fioletowym odcieniem płytek i górnej części łodygi, jest czasami uważana za synonim. Wielkie podobieństwo do pajęczyny pajęczyny, od której różni się mniejszym rozmiarem, wyraźnymi łuskami, rosnącymi w mchu na bagnach.