Chromosera niebieska płytka (Chromosera cyanophylla)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Hygrophoraceae (Hygrophoraceae)
- Rodzaj: Chromosera
- Typ: Chromosera cyanophylla (niebieska płytka Chromosera)
:
- Omphalina cyjanofila
- Omphalia cyjanofila
głowa średnica 1-3 cm; najpierw półkulisty ze spłaszczonym lub lekko zagłębionym środkiem, z podwiniętym brzegiem, następnie ścięto-stożkowy z uniesionym lub wywiniętym brzegiem; gładka, lepka, śliska w deszczową pogodę; prążkowia od krawędzi nasadki i do ¾ promienia; u starszych okazów prawdopodobnie higrofaniczny. Kolor na początku jest matowy żółto-pomarańczowy, ochrowo-pomarańczowy, oliwkowozielony z pomarańczowymi odcieniami, cytrynowożółty; potem matowo żółto-oliwkowy z zielonymi, pomarańczowymi i brązowymi odcieniami, na starość szaro-oliwkowy. Brak prywatnej zasłony.
Miazga cienkie, odcienie kolorów czapki, smak i zapach nie są wyrażone.
Dokumentacja grube, rzadkie, opadające, występują do 2 grup rozmiarów skróconych płytek. Kolor jest początkowo płowy, różowo-fioletowy, następnie niebiesko-fioletowy, a na starość szaro-fioletowy.
proszek zarodników biały.
Kontrowersje wydłużone, różne kształty, 7.2-8×3.6-4.4 μm, Q=1.6…2.5, Qav=2.0, Me=7.7×3.9, cienkościenne, gładkie, szkliste w wodzie i KOH, nieamyloidowe, nie cyjanofilowe, wyraźny apiculus.
Połóż Wysokość 2-3.5 cm, średnica 1.5-3 mm, cylindryczna, często z przedłużeniem u podstawy, często zakrzywiona, śluzowata, lepka i błyszcząca przy dużej wilgotności, lepka, brudno-chrzęstna przy suchej pogodzie. Kolorystyka nóg jest zróżnicowana, z odcieniami fioletowo-brązowymi, żółto-fioletowymi, żółto-zielonymi, oliwkowymi; brudny płowy w młodych lub starych grzybach; u podstawy często wyraźne, jasnoniebiesko-fioletowe.
Rośnie w pierwszej połowie lata (może nie tylko, to moje osobiste spostrzeżenia, według których rośnie razem z Mycena viridimarginata zarówno w czasie, jak i w podłożu), na spróchniałym drewnie iglastym: świerku, jodle, według literatury, rzadziej i sosny.
Nie ma podobnych gatunków, ze względu na bardzo osobliwy kolor owocników. Na pierwszy rzut oka powierzchowne, niektóre wyblakłe okazy można pomylić z Roridomyces roridus, ale na drugi rzut oka ta wersja jest natychmiast odrzucana.
Jadalność jest nieznana.