Wapń (Ca)

Krótki opis

Wapń jest piątym najbardziej rozpowszechnionym minerałem w organizmie, którego ponad 5% znajduje się w szkielecie w postaci złożonej cząsteczki fosforanu wapnia. Ten minerał zapewnia wytrzymałość kości, zdolność ruchu i odgrywa rolę w wielu innych funkcjach. Wapń to zdrowe kości, naczynia krwionośne, metabolizm hormonalny, wchłanianie pierwiastków śladowych i przekazywanie impulsów nerwowych. Jego metabolizm jest regulowany przez trzy główne systemy transportowe: wchłanianie jelitowe, wchłanianie zwrotne w nerkach i metabolizm kostny[1].

Historia odkrycia

Już w XVI wieku holenderscy lekarze doszli do wniosku, że szkielet jest tkanką dynamiczną, na którą wpływają hormony i która jest zdolna do przebudowy przez całe życie. Kolejnego ważnego odkrycia w historii wapnia dokonano około 16 lat temu, kiedy Sidney Ringer odkrył, że skurcz mięśnia sercowego był stymulowany i podtrzymywany przez dodanie wapnia do płynu perfuzyjnego. Ponadto wykazano, że działanie wapnia ma działanie aktywujące w innych komórkach organizmu.[3].

Pokarmy bogate w wapń

Wskazana przybliżona dostępność mg w 100 g produktu[3]:

Codzienna potrzeba

Nie ma dokładnego oszacowania, jak długo wapń należy spożywać każdego dnia. Poza kilkoma wyjątkami, takimi jak skrajny post lub nadczynność przytarczyc, poziom wapnia krążącego we krwi pozostaje odpowiedni nawet przy przewlekłym niedoborze, ponieważ organizm wykorzystuje wapń z kości do utrzymania zdrowia. Dlatego dzienne zapotrzebowanie na wapń opiera się na obliczeniach w odniesieniu do zdrowej populacji bez chorób przewlekłych. Ponadto ta ilość sugeruje, że dla niektórych osób wystarczające są mniejsze dawki wapnia.

W czasie ciąży szkielet matki nie jest wykorzystywany jako rezerwa zapotrzebowania płodu na wapń. Hormony regulujące wapń regulują wchłanianie tego minerału przez matkę, dzięki czemu nie ma potrzeby znacznego zwiększania spożycia wapnia w czasie ciąży. Zwiększenie spożycia wapnia w diecie nie zapobiega utracie wapnia ze szkieletu matki podczas laktacji, ale utracony wapń jest zwykle przywracany po odsadzeniu. Zatem dzienne zapotrzebowanie na wapń u kobiet w okresie laktacji jest takie samo jak u kobiet nie karmiących.

Zwiększenie spożycia wapnia można rozważyć, gdy:

  • z brakiem miesiączki: brak miesiączki spowodowany nadmierną aktywnością fizyczną lub anoreksją prowadzi do obniżenia poziomu zgromadzonego wapnia, jego słabego wchłaniania i ogólnego spadku masy kostnej;
  • Menopauza: Zmniejszona produkcja estrogenów w okresie menopauzy wiąże się z przyspieszoną utratą masy kostnej w ciągu 5 lat. Niskiemu poziomowi estrogenu towarzyszy niskie wchłanianie wapnia i zwiększony obrót kostny.
  • w przypadku nietolerancji laktozy: Osoby nietolerujące laktozy i unikające produktów mlecznych mogą być narażone na niedobór wapnia. Warto zauważyć, że nawet przy nietolerancji laktozy wapń obecny w mleku jest wchłaniany normalnie;
  • przy diecie wegetariańskiej lub wegańskiej: biodostępność wapnia można zmniejszyć stosując dietę wegetariańską ze względu na zwiększone spożycie kwasu szczawiowego i fitynowego, które znajdują się w wielu warzywach i fasoli;
  • w przypadku karmienia wielu dzieci: ze względu na zwiększoną produkcję mleka podczas karmienia wielu dzieci lekarze mogą rozważyć suplementację wapnia i magnezu w okresie laktacji[2].

Zalecamy zapoznanie się z gamą wapnia (Ca) w największym na świecie sklepie internetowym z produktami naturalnymi. Ponad 30,000 produktów przyjaznych środowisku, atrakcyjne ceny i stałe promocje 5% zniżki z kodem promocyjnym CGD4899, dostępna bezpłatna wysyłka na cały świat.

Przydatne właściwości wapnia i jego wpływ na organizm

Ciało osoby dorosłej zawiera około 1200 g wapnia, co stanowi około 1-2% masy ciała. Spośród nich 99% znajduje się w zmineralizowanych tkankach, takich jak kości i zęby, gdzie występuje w postaci fosforanu wapnia i niewielkich ilości węglanu wapnia, który zapewnia sztywność i strukturę szkieletu. 1% znajduje się we krwi, płynie zewnątrzkomórkowym, mięśniach i innych tkankach. Odgrywa rolę w pośredniczeniu w skurczu i rozluźnieniu naczyń, skurczu mięśni, sygnalizacji nerwowej i wydzielaniu gruczołów.[5].

Odpowiednie spożycie wapnia ma wiele zalet dla organizmu. Wapń pomaga:

  • zapewnienie wzrostu i utrzymania zdrowych kości i zębów;
  • wspomagać pracę tkanek, których komórki stale wymagają jej zaopatrzenia - w sercu, mięśniach i innych narządach;
  • praca naczyń krwionośnych i nerwów w przekazywaniu impulsów;
  • przyswajają takie pierwiastki śladowe, jak witaminy D, K, magnez i fosfor;
  • kontroluj procesy tworzenia się skrzepliny;
  • utrzymać normalną pracę enzymów trawiennych[4].

Wapń jest wchłaniany na drodze aktywnego transportu i biernej dyfuzji przez błonę śluzową jelita. Aktywny transport wapnia wymaga aktywnej formy witaminy D i zapewnia większość wchłaniania wapnia przy niskim lub umiarkowanym spożyciu, a także w chwilach pilnych potrzeb, takich jak wzrost, ciąża lub laktacja. Dyfuzja bierna staje się ważniejsza przy wystarczającym i wysokim spożyciu wapnia.

Wraz ze spadkiem spożycia wapnia zwiększa się efektywność jego wchłaniania (i odwrotnie). Jednak ta zwiększona skuteczność wchłaniania wapnia jest na ogół niewystarczająca, aby zrekompensować utratę wchłoniętego wapnia, która występuje wraz ze zmniejszeniem spożycia wapnia w diecie. Wchłanianie wapnia zmniejsza się wraz z wiekiem zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Wapń jest wydalany z moczem i kałem[2].

Zdrowe połączenie żywności z wapniem

  • Wapń + InulinaInulina to rodzaj błonnika, który pomaga zrównoważyć dobre bakterie w jelitach. Ponadto pomaga wzmocnić kości poprzez promowanie wchłaniania wapnia. Inulina znajduje się w produktach spożywczych, takich jak karczochy, cebula, czosnek, zielona cebula, cykoria, banany, pełnoziarniste i szparagi.
  • Wapń + Witamina D.Te dwa elementy są ze sobą bezpośrednio powiązane. Organizm potrzebuje wystarczającej ilości witaminy D, aby wchłonąć wapń[6].
  • Wapń + MagnezMagnez pomaga we wchłanianiu wapnia z krwi do kości. Bez magnezu metabolizm wapnia jest praktycznie niemożliwy. Zdrowe źródła magnezu obejmują zielone warzywa liściaste, brokuły, ogórek, fasolkę szparagową, seler i różne nasiona.[7].

Wchłanianie wapnia zależy od spożycia i stanu witaminy D. Skuteczność wchłaniania jest związana z fizjologicznym zapotrzebowaniem na wapń i zależy od dawki. Do dietetycznych inhibitorów wchłaniania wapnia należą substancje tworzące kompleksy w jelicie. Białko i sód mogą również zmieniać biodostępność wapnia, ponieważ wysoki poziom wapnia zwiększa wydalanie z moczem. Chociaż ilość wchłaniana w jelicie wzrasta, efektem końcowym może być zmniejszenie proporcji wapnia zużywanego bezpośrednio przez organizm. Z drugiej strony laktoza sprzyja wchłanianiu wapnia.[8].

Wapń wchłaniany przez błonę jelitową odbywa się zarówno drogą zależną od witaminy D, jak i drogą niezależną od witaminy D. Dwunastnica jest głównym źródłem wchłaniania wapnia, chociaż bierze w tym udział również reszta jelita cienkiego i grubego. Około 60-70% wapnia jest ponownie wchłaniane biernie w nerkach pod wpływem specjalnej substancji powstającej podczas reabsorpcji sodu i wody. Kolejne 10% jest absorbowane w komórkach nefronowych[9].

Zasady gotowania

Przeprowadzono liczne badania, aby dowiedzieć się, jak przygotowanie żywności wpływa na zmiany ilości składników mineralnych i witamin w pożywieniu. Podobnie jak inne minerały, wapń rozkłada się o 30-40 procent w porównaniu z surową żywnością. Straty były szczególnie wysokie w przypadku warzyw. Spośród różnych metod gotowania utrata minerałów była największa podczas wyciskania po gotowaniu i moczenia w wodzie po pokrojeniu, a następnie smażeniu, smażeniu i duszeniu. Co więcej, wyniki były takie same zarówno w przypadku domowej kuchni, jak i masowej produkcji. Aby zminimalizować utratę wapnia podczas gotowania, zaleca się spożywanie gotowanych potraw z bulionem, dodawanie niewielkiej ilości soli podczas gotowania, nie rozgotowywanie potraw i wybieranie metod gotowania, które maksymalnie zachowują korzystne właściwości potraw .[10].

Stosować w oficjalnej medycynie

Wapń jest niezbędny do wzrostu i utrzymania zdrowych kości i zębów. Badania pokazują, że wapń, zwłaszcza w połączeniu z witaminą D, może zmniejszyć ryzyko osteoporozy. Osteoporoza to choroba, na którą wpływa wiele czynników. Występuje najczęściej u kobiet w okresie menopauzy. Istnieje kilka sposobów na zmniejszenie prawdopodobieństwa uszkodzenia kości związanego z osteoporozą, w tym maksymalizacja masy kostnej i ograniczenie utraty masy kostnej w późniejszym życiu. W tym celu najważniejszym materiałem jest wapń, a wystarczająca ilość witaminy D zapewnia optymalne wchłanianie wapnia w organizmie.

Istnieje kilka sposobów na osiągnięcie wyższej szczytowej masy kostnej, w tym uprawianie sportów, takich jak bieganie i trening siłowy w połączeniu z odpowiednią ilością wapnia (1200 mg / dzień) i witaminą D (600 IU / dzień) w młodym wieku. Chociaż ćwiczenia, takie jak chodzenie, pływanie i jazda na rowerze, mają korzystny wpływ na zdrowie, wpływ na utratę masy kostnej jest znikomy.

Wapń, podobnie jak inne mikroelementy, może mieć pewien wpływ na raka okrężnicy. W kontrolowanych badaniach klinicznych wykazano, że dodanie 1200-2000 mg wapnia dziennie do diety powoduje niewielkie zmniejszenie częstości występowania raka jelita grubego. Uczestnicy przyjmujący najwyższe spożycie wapnia (1087 mg / dzień z pożywienia i suplementów) mieli o 22% mniejsze prawdopodobieństwo zachorowania na raka, w porównaniu z osobami o najniższym spożyciu (732 mg / dzień). W większości badań odnotowano jedynie niewielkie zmniejszenie ryzyka przy suplementacji wapniem. Można to wytłumaczyć różnymi reakcjami na wapń u różnych ludzi.[4].

Niektóre badania sugerują, że przyjmowanie suplementów wapnia może odgrywać rolę w zapobieganiu wysokiemu ciśnieniu krwi u kobiet w ciąży i stanowi przedrzucawkowemu. Jest to poważny stan, który zwykle występuje po 20. tygodniu ciąży, w którym u ciężarnej pojawia się nadciśnienie i nadmiar białka w moczu. Jest główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności matek i noworodków, dotykając około 5-8% ciąż w Stanach Zjednoczonych i do 14% ciąż na całym świecie. Badania pokazują, że suplementacja wapnia podczas ciąży zmniejsza ryzyko stanu przedrzucawkowego, ale korzyści te są widoczne tylko w grupach z niedoborem wapnia. Na przykład w randomizowanym badaniu klinicznym z udziałem 524 zdrowych kobiet w Indiach ze średnim początkowym spożyciem wapnia wynoszącym zaledwie 314 mg / dobę, dzienne suplementy wapnia w dawce 2000 mg od 12 do 25 tygodnia ciąży do porodu znacznie zmniejszyły ryzyko stanu przedrzucawkowego i porodu przedwczesnego. w porównaniu z placebo. … Z kolei podobne badanie w Stanach Zjednoczonych (gdzie dzienne spożycie wapnia jest ogólnie normalne) nie przyniosło żadnych rezultatów. Najbardziej znaczące wyniki odnotowano u kobiet spożywających mniej niż 900 mg wapnia dziennie.[11].

Uważa się, że kobiety stosujące suplementy wapnia i wybierające zbilansowaną dietę mają mniejsze ryzyko udaru mózgu powyżej 14 lat. Jednak lekarze ostrzegają, że wtedy wzrasta ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych.[4].

Wapń podczas ciąży

Kilka organizacji zawodowych zaleca suplementację wapnia podczas ciąży kobietom o niskim spożyciu wapnia, aby zmniejszyć ryzyko stanu przedrzucawkowego. Na przykład American College of Obstetrics and Gynecology (ACOG) stwierdza, że ​​codzienne suplementy wapnia w dawce 1500-2000 mg mogą zmniejszyć nasilenie stanu przedrzucawkowego u kobiet w ciąży, które spożywają mniej niż 600 mg wapnia dziennie. Podobnie Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca stosowanie 1500-2000 mg wapnia dla kobiet w ciąży z niskim spożyciem wapnia w diecie, zwłaszcza tych ze zwiększonym ryzykiem nadciśnienia ciążowego. WHO zaleca podzielenie całkowitej dziennej dawki na trzy, które najlepiej przyjmować z posiłkami, od 20. tygodnia ciąży do porodu. WHO zaleca również podzielenie suplementów wapnia i żelaza dla kobiet w ciąży na wiele dawek, aby zminimalizować hamujący wpływ wapnia na wchłanianie żelaza. Jednak niektórzy badacze argumentują, że ta interakcja ma minimalne znaczenie kliniczne i argumentują, że w związku z tym producenci zniechęcają pacjentów do dzielenia suplementów w celu uproszczenia schematu i ułatwienia przestrzegania zaleceń. Kanadyjska Grupa Robocza ds. Zaburzeń Nadciśnieniowych w Ciąży, Międzynarodowe Towarzystwo Badań nad Nadciśnieniem u Kobiet w Ciąży oraz Towarzystwo Medycyny Położniczej Australii i Nowej Zelandii wydały podobne wytyczne[11].

Wapń w medycynie tradycyjnej

Tradycyjna medycyna uznaje wapń za bardzo ważny minerał dla zdrowia kości, mięśni, zębów i układu sercowo-naczyniowego. Na wzmocnienie szkieletu stosuje się wiele ludowych receptur - wśród nich stosowanie skorupek jaj, produktów z kwasem mlekowym (np. Tzw. „Dieta kefirowa”, w której chory spożywa dziennie 6 szklanek niskotłuszczowego kefiru, aby uniknąć nadciśnienia , cukrzyca, miażdżyca). Zwiększenie spożycia wapnia jest również zalecane u pacjentów z jakąkolwiek postacią gruźlicy. Ponadto przepisy ludowe uwzględniają konsekwencje nadmiernego spożycia wapnia, takie jak na przykład kamienie nerkowe. Przy takiej diagnozie, oprócz leczenia farmakologicznego, zaleca się również zmianę diety. Zaleca się włączanie do pożywienia pieczywa pełnoziarnistego, unikanie rafinowanych węglowodanów, cukru i mleka[12].

Wapń w najnowszych badaniach naukowych

  • Naukowcy odkryli, że nadmiar wapnia w komórkach mózgowych może prowadzić do tworzenia toksycznych skupisk, które są cechą charakterystyczną choroby Parkinsona. Międzynarodowy zespół kierowany przez University of Cambridge odkrył, że wapń może pośredniczyć w interakcjach między małymi strukturami błonowymi w zakończeniach nerwowych, które są ważne dla sygnalizacji neuronalnej w mózgu, a alfa-synukleiną, białkiem związanym z chorobą Parkinsona. Nadmierny poziom wapnia lub alfa-synukleiny może powodować reakcję łańcuchową prowadzącą do śmierci komórek mózgowych. Zrozumienie roli alfa synukleiny w procesach fizjologicznych lub patologicznych może pomóc w opracowaniu nowych metod leczenia choroby Parkinsona. Na przykład istnieje możliwość, że leki przeznaczone do blokowania wapnia w chorobach serca mogą mieć również potencjał w walce z chorobą Parkinsona.[15].
  • Nowe badanie naukowe przedstawione na sesjach American College of Cardiac Science w Intermountain Institute of Public Health w Salt Lake City pokazuje, że wykrycie obecności lub braku wapnia w tętnicach wieńcowych może pomóc w określeniu ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Co więcej, badanie to można przeprowadzić nie tylko w celu określenia przyszłych chorób, ale także wtedy, gdy objawy już występują. W eksperymencie wzięło udział 5547 pacjentów bez historii chorób serca, którzy zgłosili się do centrum medycznego z bólem w klatce piersiowej w okresie od kwietnia 2013 do czerwca 2016 roku. Okazało się, że pacjenci, u których wykryto wapń w tętnicy wieńcowej, mieli większe ryzyko zawału serca w ciągu 90 dni w porównaniu pacjenci, którzy nie mieli wapnia w CT. Naukowcy odkryli również, że pacjenci z wykrytym wapniem mieli również cięższą obturacyjną chorobę wieńcową, rewaskularyzację i / lub inne poważne niepożądane zdarzenia sercowe w kolejnych latach.[14].
  • Spożywanie diety bogatej w wapń lub spożywanie go w postaci suplementów diety nie zwiększa ryzyka zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem - wynika z badań przeprowadzonych przez amerykański National Eye Institute. Stan ten jest główną przyczyną utraty wzroku i ślepoty wśród osób w wieku 65 lat i starszych w Stanach Zjednoczonych. Wyniki opublikowano w czasopiśmie JAMA Ophthalmology. Odkrycia te są sprzeczne z wcześniejszymi badaniami wskazującymi, że wysokie poziomy wapnia były związane ze zwiększoną częstością zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, a jednocześnie dowodzą, że wręcz przeciwnie, wapń odgrywa w tym przypadku rolę ochronną.[13].

Zastosowanie wapnia w kosmetologii

Oprócz swojej kluczowej roli dla zdrowia kości, zębów i narządów, wapń jest również ważny dla skóry. Większość z nich znajduje się w najbardziej zewnętrznej warstwie skóry (naskórku), gdzie wykazano, że wapń jest odpowiedzialny za przywracanie funkcji barierowej i homeostazy (proces samoleczenia, w którym liczba podziałów komórkowych w skórze kompensuje liczbę utraconych komórek). Keratynocyty - komórki naskórka - potrzebują różnych stężeń wapnia. Pomimo ciągłej odnowy (prawie co 60 dni naskórek jest całkowicie odnawiany, zastępując ponad 80 miliardów keratynocytów w organizmie osoby dorosłej), nasza skóra w końcu ulega starzeniu, ponieważ tempo obrotu keratynocytów dramatycznie spada. Starzenie się wiąże się z ścieńczeniem naskórka, elastozą, obniżoną funkcją bariery i utratą melanocytów. Ponieważ różnicowanie keratynocytów jest silnie zależne od wapnia, bierze również udział w starzeniu się skóry. Wykazano, że w trakcie starzenia się skóry zanika naskórkowy gradient wapnia w skórze, który sprzyja wzrostowi keratynocytów i umożliwia ich różnicowanie.[16].

Ponadto tlenek wapnia stosowany jest w kosmetyce jako regulator kwasowości i absorbent. Występuje w produktach takich jak makijaż, sole do kąpieli, pianki do golenia, produkty do pielęgnacji jamy ustnej i włosów.[17].

Wapń do utraty wagi

Kilka badań sugeruje, że suplementacja wapnia może pomóc w walce z otyłością. Hipoteza ta została oparta na fakcie, że wysokie spożycie wapnia może zmniejszać stężenie wapnia w komórkach tłuszczowych, zmniejszając produkcję parathormonu i aktywnej postaci witaminy D.Z kolei zmniejszenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia może nasilać rozpad tłuszcz i hamują gromadzenie się tłuszczu w tych komórkach. Ponadto wapń z pożywienia lub suplementów może wiązać niewielkie ilości tłuszczu w przewodzie pokarmowym i zakłócać jego wchłanianie. W szczególności produkty mleczne mogą zawierać dodatkowe składniki, które mają nawet większy wpływ na masę ciała, niż można by oczekiwać na podstawie zawartości wapnia. Na przykład białko i inne składniki produktów mlecznych mogą modulować hormony regulujące apetyt.

W 2014 r. Randomizowane badanie krzyżowe z udziałem 15 zdrowych młodych mężczyzn wykazało, że dieta bogata w mleko lub ser (dostarczająca łącznie 1700 mg wapnia dziennie) znacząco zwiększyła wydalanie tłuszczu w kale w porównaniu z dietą kontrolną, która dostarczała 500 mg wapnia dziennie. Jednak wyniki badań klinicznych, w których oceniano wpływ wapnia na masę ciała, były w większości negatywne. Na przykład, suplementację 1500 mg / dzień badano u 340 dorosłych z nadwagą lub otyłością, ze średnim początkowym spożyciem wapnia 878 mg / dzień (grupa leczona) i 887 mg / dzień (grupa placebo). W porównaniu z placebo, suplementacja wapnia przez 2 lata nie miała klinicznie istotnego wpływu na wagę.

Interesujące fakty

  • W swoim czystym stanie pierwiastkowym wapń jest miękkim, srebrzystobiałym metalem ziem alkalicznych. Należy jednak zauważyć, że wapń nigdy nie występuje w tym stanie izolacji w przyrodzie, ale występuje w związkach. Związki wapnia można znaleźć w różnych minerałach, w tym w wapieniu (węglanie wapnia), gipsie (siarczanie wapnia) i fluorycie (fluorek wapnia). Wapń stanowi około 4,2 procent masy skorupy ziemskiej.
  • Aby wyizolować czysty wapń, przeprowadza się elektrolizę, technikę wykorzystującą stały prąd elektryczny do oddzielenia pierwiastków od ich naturalnych źródeł. Po izolacji wapń staje się dość reaktywny i po kontakcie z powietrzem tworzy szarawo-białą powłokę tlenkowo-azotkową.
  • Tlenek wapnia, zwany także wapnem, po wystawieniu na działanie płomienia tlenowo-wodorowego wytwarza jasne, intensywne światło. W XIX wieku, zanim wynaleziono elektryczność, związek ten był używany do oświetlania teatrów. Stąd w języku angielskim pochodzi wyrażenie „w świetle reflektorów” - „być w centrum uwagi”.
  • Wielu dietetyków zaleca stosunek wapnia do magnezu 2: 1. Ale chociaż nasz organizm potrzebuje więcej wapnia, w rzeczywistości jesteśmy bardziej podatni na niedobór magnezu. Dzieje się tak, ponieważ nasze ciała mają tendencję do magazynowania i przetwarzania wapnia, podczas gdy magnez jest używany lub wydalany z organizmu i musi być codziennie uzupełniany.[19].

Przeciwwskazania i ostrzeżenia

Oznaki niedoboru wapnia

Przewlekły niedobór wapnia może wynikać z niewystarczającego spożycia lub słabego wchłaniania jelitowego. Przyczyną może być również przewlekła niewydolność nerek, niedobór witaminy D i niski poziom magnezu we krwi. Podczas przewlekłego niedoboru wapnia minerał jest wchłaniany ze szkieletu, aby utrzymać normalny poziom krążenia wapnia, co pogarsza zdrowie kości. W konsekwencji przewlekły niedobór wapnia prowadzi do zmniejszenia masy kostnej i osteoporozy. Konsekwencjami niedoboru wapnia są osteopenia, osteoporoza i zwiększone ryzyko złamań kości.[2].

Objawy hipokalcemii obejmują drętwienie palców, skurcze mięśni, drgawki, letarg, słaby apetyt i zaburzenia rytmu serca. Jeśli nie zostanie szybko leczony, niedobór wapnia może być śmiertelny. Dlatego bardzo ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, jeśli podejrzewasz brak wapnia.[4].

Oznaki nadmiaru wapnia

Dostępne dane dotyczące niekorzystnych skutków nadmiernego spożycia wapnia u ludzi pochodzą głównie z badań suplementacji. Wśród wielu skutków ubocznych nadmiaru wapnia w organizmie trzy najbardziej zbadane i istotne biologicznie to:

  • kamienie w nerkach;
  • hiperkalcemia i niewydolność nerek;
  • interakcja wapnia z wchłanianiem innych pierwiastków śladowych[2].

Inne objawy nadmiaru wapnia to utrata apetytu, nudności, wymioty, splątanie i śpiączka.

Limit spożycia wapnia wynosi 1000-1500 mg / dobę u niemowląt, 2,500 mg / dobę u dzieci w wieku od 1 do 8 lat, 3000 mg / dobę u dzieci w wieku od 9 lat i młodzieży do 18 lat. U dorosłych norma wynosi 2,500 mg / dzień, a po 51 latach - 2,000 mg / dzień.[4].

Interakcja z innymi elementami

  • Kofeina. Kofeina może zwiększać utratę wapnia z moczem i zmniejszać wchłanianie wapnia. Należy zauważyć, że działanie kofeiny pozostaje stosunkowo umiarkowane; efekt ten obserwowano przede wszystkim u kobiet, które nie spożywały wystarczającej ilości wapnia w okresie menopauzy.
  • Magnez. Umiarkowany lub ciężki niedobór magnezu może prowadzić do hipokalcemii. Jednak zgodnie z 3-tygodniowymi badaniami, w których magnez został sztucznie wyeliminowany z diety, stwierdzono, że nawet niewielki spadek ilości spożywanego magnezu może prowadzić do znacznego obniżenia stężenia wapnia w surowicy.
  • Kwas szczawiowy może zakłócać wchłanianie wapnia. Żywność zawierająca kwas szczawiowy to szpinak, słodkie ziemniaki, rabarbar i fasola.
  • Fosfor. Nadmierne spożycie fosforu może zakłócać wchłanianie wapnia. Jeśli jednak ilość spożytego wapnia jest wystarczająca, prawdopodobieństwo tego maleje. Fosfor znajduje się głównie w produktach mlecznych, coli i innych napojach bezalkoholowych oraz mięsie.
  • Kwas fitynowy. Może zakłócać wchłanianie wapnia. Występuje w przaśnym chlebie, surowej fasoli, orzechach, zbożach i produktach sojowych.
  • Białko. Uważa się, że białko zawarte w diecie może prowadzić do zwiększonego wydalania wapnia z moczem. Ta kwestia jest nadal badana przez naukowców.
  • Sód. Umiarkowane i duże spożycie chlorku sodu (soli) prowadzi do zwiększenia ilości wapnia wydalanego z organizmu z moczem. Istnieją pośrednie dowody na to, że sól może negatywnie wpływać na kości. Do tego czasu nie opublikowano zaleceń dotyczących dawkowania wapnia w zależności od spożycia soli.
  • Cynk. Wapń i cynk są wchłaniane w tej samej części jelita, dlatego mogą wzajemnie wpływać na proces metaboliczny. Spożywane duże dawki cynku mogą zakłócać wchłanianie wapnia. Na szczególną uwagę zasługują kobiety w podeszłym wieku, u których poziom wapnia w organizmie jest sam w sobie niski, a przy dodatkowym przyjmowaniu suplementów cynku może się jeszcze bardziej obniżyć.
  • Żelazo. Wapń może zaburzać wchłanianie żelaza w organizmie[3].

Interakcja z lekami

Niektóre leki mogą zakłócać metabolizm wapnia, głównie poprzez zwiększanie poziomu wapnia w moczu, co prowadzi do niedoboru wapnia. Powszechnie znany jest m.in. wpływ glukokortykoidów na występowanie osteoporozy i utraty masy kostnej, niezależnie od wieku i płci. Kortykosteroidy zwiększają ilość wapnia nie tylko w moczu, ale także w kale, przez co negatywnie wpływają na poziom wapnia.

Zebraliśmy najważniejsze punkty dotyczące wapnia na tej ilustracji i bylibyśmy wdzięczni, gdybyś udostępnił zdjęcie w sieci społecznościowej lub blogu, z linkiem do tej strony:

Źródła informacji
  1. Weaver CM, Peacock M.. Postępy w żywieniu (Bethesda Md.), 2 (3), 290-292. doi: 10.3945 / an.111.000463
  2. Jennifer J. Otten, Jennifer Pitzi Hellwig i Linda D. Meyers. "Wapń". Referencyjne wartości spożycia: Podstawowy przewodnik po wymaganiach żywieniowych. 2006. 286-95.
  3. Kipple, Kenneth F i Orneals, Kriemhild Conee. "Wapń". Światowa historia żywności w Cambridge. Cambridge: Cambridge UP, 2012. 785-97. Światowa historia żywności w Cambridge.
  4. Źródło faktów żywieniowych
  5. Cashman, K. (2002). Spożycie wapnia, biodostępność wapnia i zdrowie kości. British Journal of Nutrition, 87 (S2), S169-S177. doi: 10.1079 / BJN / 2002534
  6. 7 super mocnych par pokarmów, źródło
  7. Wskazówki dotyczące diety i żywienia kobiet,
  8. SJ Fairweather-Tait, S. Southon. Encyklopedia nauk o żywności i żywieniu (wydanie drugie), 2003.
  9. MR Clarkson, CN Magee, BM Brenner. Pocket Companion to Brenner and Rector's The Kidney. Wydanie 2, 2011.
  10. Kimura M., Itokawa Y. Straty składników mineralnych w żywności i ich znaczenie odżywcze podczas gotowania. Journal of Nutritional Science Vitaminol. 1990; 36. Suplement 1: S25-32; dyskusja S33.
  11. Narodowy Instytut Zdrowia. Biuro Suplementów Diety. Wapń. Zestawienie informacji dla pracowników służby zdrowia. https://ods.od.nih.gov/factsheers/Calcium-HealthProfessional/#h7
  12. Uzhegov, G. Tradycyjna medycyna: najbardziej kompletna encyklopedia. 2007 rok.
  13. Alanna K. Tisdale, Elvira Agrón, Sarah B. Sunshine, Traci E. Clemons, Frederick L. Ferris, Emily Y. Chew. Stowarzyszenie dietetycznego i uzupełniającego spożycia wapnia ze zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem. JAMA Okulistyka, 2019; https://doi.org/10.1001/jamaophthalmol.2019.0292
  14. Centrum Medyczne Intermountain. „Wykazano, że wapń w tętnicach zwiększa bezpośrednie ryzyko zawału serca u pacjentów”. ScienceDaily. 16 marca 2019 r. Www.sciencedaily.com/releases/2019/03/190316162159.htm
  15. Janin Lautenschläger, Amberley D. Stephens, Giuliana Fusco, Florian Ströhl, Nathan Curry, Maria Zacharopoulou, Claire H. Michel, Romain Laine, Nadezhda Nespovitaya, Marcus Fantham, Dorothea Pinotsi, Wagner Zago, Paul Fraser, Anurag Tandon, Peter St George- Hyslop, Eric Rees, Jonathan J. Phillips, Alfonso De Simone, Clemens F. Kaminski, Gabriele S. Kaminski Schierle. C-końcowe wiązanie α-synukleiny przez wapń moduluje interakcję pęcherzyków synaptycznych. Nature Communications, 2018; 9 (1) https://doi.org/10.1038/s41467-018-03111-4
  16. Korzyści z pielęgnacji skóry wapniowej - naprawia starzejącą się skórę - L'Oréal Paris,
  17. Tlenek wapnia, źródło
  18. Suplementy diety na odchudzanie. Arkusz informacyjny dla pracowników służby zdrowia,
  19. Fakty na temat wapnia, źródło
Przedruk materiałów

Wykorzystywanie jakichkolwiek materiałów bez naszej uprzedniej pisemnej zgody jest zabronione.

Zasady bezpieczeństwa

Administracja nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek próby zastosowania jakiegokolwiek przepisu, porady lub diety, a także nie gwarantuje, że podane informacje pomogą lub zaszkodzą tobie osobiście. Zachowaj ostrożność i zawsze skonsultuj się z odpowiednim lekarzem!

Przeczytaj także o innych minerałach:

Dodaj komentarz