Autorka, ekspertka, prawniczka… Czy feministki pomogą w walce o prawa kobiet?

Przygotowuję ten tekst i wyobrażam sobie krwawe bitwy z korektorem. Najprawdopodobniej każdy „redaktor” i „ekspert” będzie musiał odzyskać walkę. Nie będzie to łatwe, choćby dlatego, że cała moja istota sprzeciwia się używaniu kobiecości.

Być może nigdy nie słyszałeś tych słów, ale zwolennicy ruchu feministycznego aktywnie nalegają na ich użycie. Z ich punktu widzenia brak tych słów w języku bezpośrednio odzwierciedla patriarchalne postawy naszego społeczeństwa, w którym kobiety są nadal w tle. Ale nadal wydają się być w mniejszości.

Wiele kobiet woli swoją specjalność od brzmienia męskości: cokolwiek by nie powiedzieć, w „wykładowcach” i „księgowych” jest coś lekceważącego. „Wykładowca” i „księgowy” brzmią poważniej, bardziej profesjonalnie. W każdym razie na razie.

«MOWA O KONFLIKCIE IDEOLOGICZNYM»

Anna Potsar, filolog

Nie mówimy o słowotwórstwie jako takim, ale o stojącym za tym konflikcie ideologicznym. Słowa „autor”, „ekspert” same w sobie są nowe, nie ma ich w słownikach. Bardziej znani „autor”, „biler”, „redaktor” są postrzegani jako lekceważący. Kobiece słowa utworzone z sufiksem „k” brzmią bardziej neutralnie.

Ale jest inaczej. Każde takie słowo zawiera w sobie konflikt dwóch ideologii. Według pierwszego istnieje system językowy, w którym przynależność zawodową określają słowa męskie. W ten sposób oficjalnie ustala się wielowiekową wyższość mężczyzn.

Nosiciele (i w większości nosiciele) alternatywnej ideologii uważają, że płeć żeńska ma równe prawa. Nie tylko deklarują, ale raczej podkreślają i „wystawiają” ten moment konfrontacji mężczyzny i kobiety, deklarują swoje prawa do równego statusu z mężczyznami.

Tak więc jednostki słowne „autor”, „redaktor”, „ekspert” zawierają tę opozycję. Są to tak zwane „słowa polifoniczne”, w których zderzają się różne punkty widzenia. I możemy śmiało powiedzieć, że w dającej się przewidzieć przyszłości nie będą one neutralne stylistycznie i nie staną się normatywnymi jednostkami słownymi.

«PATRZENIE NA ŚWIAT OCZAMI KOBIETY»

Olgerta Kharitonova, filozofka feministyczna

„Język jest domem bytu”, powiedział Heidegger, filozof, a dokładniej człowiek. Filozof Arendt, pomimo współpracy Heideggera z nazistami, pamięta go jako jednego z najważniejszych filozofów XX wieku. Jednocześnie Arendt jest także bardzo znaczącą postacią w teorii politycznej, psychologii i filozofii XX wieku. Na nic, że kobieta. A kiedy czytasz The Philosopher Arendt, nie pomyślisz, że kobieta może być filozofem. Może.

Generalnie kobiety mogą być inżynierami, ślusarzami, hydraulikami, liderami, talentami, pułkownikami i pilotami.

Tak więc język jest domem bytu. To w języku byt żyje i istnieje. To, czego nie ma w języku, nie żyje, nie istnieje w życiu. Profesor nie ma, bo do tej pory w języku rosyjskim żona profesora jest żoną profesora, a słowo „profesor” nie istnieje. Oznacza to, że dla kobiety-profesora nie ma miejsca w języku, a co za tym idzie, nie ma też miejsca w życiu. A przecież sam znam kilka kobiet, które są profesorami.

Feministki są wezwane do wyeliminowania tego nonsensu i niesprawiedliwości. Są potrzebne, aby kobiety były widoczne zarówno na polu zawodowym, jak i politycznym, i społecznym, gdzie kobieta jest w zasadzie matką, córką, babcią, a nie głową miasta, a nie twórcą nowa rzeczywistość.

Stereotypy płciowe, jak każdy inny, można przełamać tylko odwracając wszystko do góry nogami, zmieniając kąt widzenia na przeciwny. Do tej pory patrzymy na społeczeństwo i życie w nim oczami mężczyzn. Feministki oferują spojrzenie na świat oczami kobiet. W tym przypadku zmienia się nie tylko widok, ale i świat.

«WARTOŚĆ PRZYZNANIA DO TWOJEJ PŁCI»

Julia Zacharowa, psycholog kliniczny

Pojawienie się feministek wiąże się z ruchem antydyskryminacyjnym. Pojawił się jako kontrapunkt do idei »innego, innego ode mnie, od większości — a więc obcego.» Ale jeśli na początku tego ruchu skupiono się na równości: „Wszyscy ludzie są równi, tacy sami!” Teraz to się poważnie zmieniło. Uznawanie wszystkich za równych, przyrównywanie kobiet do mężczyzn jest również z natury dyskryminujące. Pojawienie się feministek odzwierciedla współczesne hasło ruchu antydyskryminacyjnego — „Szanuj różnice!”.

Kobiety różnią się od mężczyzn, nie chcą być utożsamiane z mężczyznami. Płeć żeńska nie jest ani słaba, ani równa mężczyźnie. Jest po prostu inny. To jest istota równości płci. Zrozumienie tego faktu znajduje odzwierciedlenie w języku. Dla wielu współczesnych kobiet ważne jest, aby demonstrować nie równość mężczyzny, ale wartość przynależności do swojej płci.

„To, co nieznane, często wydaje się brzydkie”

Suyumbike Davlet-Kildeeva, socjolog cyfrowy

Oczywiście feministki są ważne. To bardzo proste: dopóki zjawisko nie zostanie utrwalone w języku, nie jest ono również utrwalone w świadomości. Wiele osób jest bombardowanych słowem „autor” i zwykle ci, którzy wyrażają oburzenie z tego powodu, wskazują, że autorek jest dużo i mają wszystkie prawa, ale tak nie jest.

Niedawno poetka Faina Grimberg miała tekst, w którym stwierdziła, że ​​bez względu na to, jak bardzo kobieta się stara, nadal nie może pisać jak mężczyzna, ponieważ jej biologicznym celem jest rodzenie nie tekstów i znaczeń, ale dzieci. I choć ta myśl rozbrzmiewa w umysłach, musimy mówić o autorkach i pisarkach, aby nawet ostatni sceptycy nie mieli wątpliwości, że kobieta nie może pisać gorzej niż mężczyzna.

Często mówią też o feministkach, że brzmią nietypowo i oszpecają język, ale to wszystko jest nonsensem. Na przykład słowa „spadochron” i „koszulka” wydają mi się brzydkie, ale to jest dokładnie ta sama subiektywna ocena. Niezwykły często wydaje się brzydki, ale to kwestia czasu. Kiedy te słowa uspokoją się, przestaną ciąć ucho. To naturalny rozwój języka.

«PIERWONA ZMIANA JĘZYKA»

Elena Pogrebizhskaya, reżyser

Osobiście rani mi ucho. Moim zdaniem jest to dość głupia przeróbka języka. Ponieważ w języku rosyjskim wiele zawodów nazywa się w rodzaju męskim, wy faceci, którzy piszą „autor” i „prawnik”, macie zbyt dużo zarozumiałości, jeśli myślicie, że odkąd to napisałeś, teraz język rosyjski ugnie się pod tobą i zaakceptujesz to bzdury za normę.

«SZANSA, ABY WKŁAD KOBIET WIDOCZNYM

Lilit Mazikina, pisarka

Wiem, że wielu kolegów uważa, że ​​„dziennikarz” brzmi nieprofesjonalnie i lepiej by go przedstawił dziennikarz (a także poeta, bo poetka to taki fałszywy poeta), ale jako dziennikarz uważam, że dziennikarze udowodnili swój profesjonalizm w historia XIX i XX wieku pracowite pióro, klawiatura, kamera i mikrofon. Piszę więc zwykle o sobie: dziennikarz, pisarz, poeta. Mogłabym być „poetką”, ale bardzo kocham polonizm i wśród nowych feministek, popularnych wśród niektórych feministek, te z „-ka” traktuję z największym ciepłem.

Jeśli duża liczba osób wprowadza do swojej wypowiedzi jakieś nowe słowa, oznacza to, że jest o nie prośba. Jaka jest szeroka i jak długo trwa to inna kwestia. Ja i wiele innych feministek mamy prośbę o uwidocznienie wkładu kobiet w zawodzie, w naukę, aby profesjonalizm nie kojarzył się tylko z płcią męską, a więc z płcią. Język odzwierciedla naszą świadomość i wpływa na świadomość, to fakt naukowy i na nim polegam, kiedy pozdrawiam widoczne feministki.

«HOŁD DLA POLITYCZNEJ PRAWIDŁOWOŚCI»

Anna S., dziennikarka

Być może z biegiem czasu feministki są zintegrowane z językiem, ale teraz jest to taki sam hołd dla poprawności politycznej, jak pisanie „na Ukrainie”. Więc dla mnie osobiście jest to trochę kłopotliwe.

Nie obraża mnie potocznie, gdy piszą „lekarz to przepisał”. Nie widzę w tym żadnego naruszenia, ale zgadzam się, że może to być niewygodne, jeśli chodzi o wybór czasowników w odpowiedniej płci, jeśli postać jest nieznana. Na przykład „prawnik Krawczuk” — jak zrozumieć, czy to on czy ona? Generalnie, choć zdaję sobie sprawę z plastyczności i różnorodności języka, w tej chwili ważniejsze są dla mnie ustalone normy.

***

„Nie chciałabym być nazywana psychologiem, ale nie mam nic przeciwko dzwonieniu do tych, którzy na to nalegają” – mówi Julia Zacharowa pod koniec naszej rozmowy. Zgadzam się z nią. Bycie redaktorem jest mi bardziej znane niż redaktorem czy redaktorem. Myślę, że jestem znacznie mniej feministką, niż myślałam, a znacznie bardziej konserwatystką. Jednym słowem jest o czym myśleć.