Amanita bristly muchomor (Amanita echinocephala) zdjęcie i opis

Amanita echinocephala (Amanita echinocephala)

• Grubas najeżony
• Amanita kolczasty

Muchomor najeżony (Amanita echinocephala) to grzyb należący do rodzaju Amanita. W źródłach literackich interpretacja gatunku jest niejednoznaczna. Tak więc naukowiec o nazwisku K. Bass mówi o muchomorze szczeciniastym jako synonimie A. Solitarii. Tę samą interpretację powtarza za nim jeszcze dwóch naukowców: R. Tulloss i S. Wasser. Według badań przeprowadzonych przez Species Fungorum muchomor kędzierzawy należy zaliczyć do odrębnego gatunku.

Owoc muchomora szczeciniastego składa się z początkowo prawie okrągłej czapeczki (która później zamienia się w otwartą) i nogi, która jest lekko pogrubiona w środku i ma kształt cylindryczny u góry, w pobliżu kapelusza.

Wysokość łodygi grzyba wynosi 10-15 (aw niektórych przypadkach nawet 20) cm, średnica łodygi waha się między 1-4 cm. Podstawa zakopana w ziemi ma spiczasty kształt. Powierzchnia nogi ma kolor żółtawy lub biały, czasem oliwkowy. Na jej powierzchni znajdują się białawe łuski, które powstają w wyniku pękania naskórka.

Miąższ grzybowy o dużej gęstości, charakteryzujący się białym kolorem, ale u podstawy (w pobliżu łodygi) i pod skórą miąższ grzybów nabiera żółtawego odcienia. Jego zapach jest nieprzyjemny, podobnie jak smak.

Średnica kapelusza wynosi 14-16 cm i charakteryzuje się dobrą mięsistością. Krawędź nasadki może być ząbkowana lub nawet z widocznymi pozostałościami łuszczącego się zasnówki. Górna skóra na czapce może być biała lub szarawa, stopniowo staje się jasna ochra, czasami nabiera zielonkawego odcienia. Czapka pokryta jest brodawkami piramidalnymi z włosiem.

Hymenofor składa się z płytek charakteryzujących się dużą szerokością, częstym, ale swobodnym ułożeniem. Początkowo talerze są białe, później stają się jasno turkusowe, a u dojrzałych grzybów talerze charakteryzują się zielonkawo-żółtym odcieniem.

Muchomor szczeciniasty jest pospolity w lasach liściastych i mieszanych, gdzie rosną również dęby. Rzadko można znaleźć ten rodzaj grzyba. Preferuje uprawy na terenach przybrzeżnych w pobliżu jezior lub rzek, dobrze czuje się na glebach wapiennych. Muchomor szczeciniasty stał się bardziej rozpowszechniony w Europie (głównie w jej południowych regionach). Znane są przypadki wykrycia tego rodzaju grzyba na Wyspach Brytyjskich, Skandynawii, Niemczech i Ukrainie. Na terenie Azji opisane gatunki grzybów mogą rosnąć w Izraelu, zachodniej Syberii i Azerbejdżanie (Zakaukazie). Muchomor szczeciniasty aktywnie owocuje od czerwca do października.

Muchomor szczeciniasty (Amanita echinocephala) należy do kategorii grzybów niejadalnych.

Istnieje kilka podobnych gatunków z muchomorem szczeciniastym. To:

• Amanita solitaria (łac. Amanita solitaria);
• Szyszynka Amanita (łac. Amanita strobiliformis). Charakterystyczne cechy tego rodzaju grzybów to białe talerze, przyjemny aromat. Co ciekawe, niektórzy mikolodzy uważają ten grzyb za jadalny, chociaż większość nadal nalega na jego toksyczność.

Z muchomorami należy zawsze obchodzić się z najwyższą ostrożnością!